Een maand door NZ

7 oktober

Om 12.00 uur kwamen we vanuit Kuala Lumpur aan in Auckland. Rudolf en Marleene stonden ons op te wachten op het vliegveld. Nadat we koffie hadden gedronken, hebben we de camper opgehaald, boodschappen gedaan en toen gelijk 1.5 uur in de file om door de stad te komen. Vervolgens gingen we op weg naar de eerste camping in Waiwera.
60 km

8 oktober

Na een goede nachtrust, voor het eerst geslapen in de camper, zijn we in noordelijke richting gereden naar de kust bij Leigh. Even op het strand gelopen maar het was nog erg fris. We gingen verder via Whangearei. Hier ontdekten we dat de koelkast het niet deed, want het was een nieuwe camper, dus moesten we een dealer zoeken die de koelkast heeft aangesloten. In de namiddag een camping gezocht in de buurt van Paihia.

9 oktober

Paihia aan de Bay of Islands dankt zijn bekendheid aan de nabijgelegen Waitangi. Hier werd op 6 februari 1840 het verdrag ondertekend door de Britse regering en de Maori-stamhoofden. Het verdrag omvatte twee belangrijke punten: enerzijds stelden de Maori's zich onder de soevereiniteit van de Britse regering, anderzijds garandeerde het verdrag hun het bezit van bossen, visgronden en andere eigendommen. Maar nu na 165 jaar zijn de problemen nog niet allemaal opgelost.

Waitangi is een Nationaal Park waar je een half uur videovoorstellingen kan zien, om vervolgens de bezienswaardigheden in het park te bekijken. Zoals de 35 meter lange Maori-oorlogskano. Dit is de grootste van de wereld waarin 120 krijgers een plaats konden vinden. Ook kun je naar het Treaty House: dit was de woning van de eerste Britse resident in Nieuw-Zeeland. Van uit dit huis heb je een prachtig uitzicht over de Bay of Islands, waar we dolfijnen zagen zwemmen.

Het op 26 km verder gelegen Kerikeri bezit twee interessante gebouwen: Kemp House of Mission House en Stone House. Het eerste werd in 1822 gebouwd en is daardoor het oudste houten gebouw van Nieuw-Zeeland. Stone House is het oudste natuurstenen gebouw, gebouwd in 1835. Aan de overkant hebben we de Rewa's Village, een gereconstrueerd Maori's vissersdorp bekeken. We vervolgen onze reis naar het westen. In Opononi aangekomen hebben we een prachtig uitzicht op de zandduinen aan de overkant van de baai. We overnachten op een camping in Omapere.
140 km

10 oktober

Verder naar het zuiden ligt Waimamaku. Dit is het vertrekpunt voor het gebied met de beroemde kauri-bomen, het Waipoua Kauri Forest Park. Eén van de bekendste bomen is de 'God van het woud'. Deze boom heeft een hoogte van 51 meter, een omvang van 14 meter en een inhoud van 244 m3 en is ongeveer 2000 jaar oud.

In het Waipoua Kauri Forest staan verder nog 'de vier zusters' van de vader van her woud. Het park telt zo'n 300 soorten bomen en palmen en varens. De weg er naar toe is een prachtige kronkelende weg. Via Dargaville en een wat eentonige weg komen we op een camping in Muriwai Beach.
272 km

11 oktober

De camping ligt zo'n 200meter van het strand. Dit strand is net als de bekende zwarte ijzerhoudende zandstranden die je hier veel ziet. Op de kliffen langs Muriwai Beach, direct naast de camping, kun je de Jan-van-gentskolonie bewonderen. Vanaf een pad langs de rand van de kliffen konden we de vogels goed zien nestelen op de rotsen.

Na ongeveer een uurtje rijden komen we over de 43 meter hoge Harbour Bridge Auckland binnen rijden. Hier parkeren we onder de Sky Tower de camper en begeven we ons naar het hoogste observatieplatform van de Sky Tower. Hier hebben we een fantastisch uitzicht over Auckland en omgeving. Na een kort bezoek aan een internetcafé en een korte rondrit door de stad, zetten we koers richting Coromandel. Langs de Thames rijden we naar een camping in Tapu.
197 km

12 oktober

Na een wandeling en koffiestop in de plaats Coromandel bezochten we de Driving Creek Railway van de pottenbakker Barry Brickell. Dit smalspoorbaantje sterkt zich vele kilometers ver in de jungle en kronkelt over gedurfde aquaducten en tunnels naar een uitkijkpunt hoog boven Coromandel.

We namen de kortste weg naar het oosten via de 309 een onverharde weg die slingert door het vrijwel onbewoonde gebergte van het schiereiland. In de plaats Hahei hebben we op een camping aan zee overnacht waar de Puhutukawa met zijn helderrode bloemen al in bloei staat.
100 km

13 oktober

We beginnen vandaag met twee wandeltochten die je alleen bij eb kunt lopen. De eerste wandeling een tocht van 30 minuten gaat naar Cathedral Cove, waarin een witte kaap een spectaculaire, kathedraal-vormige grot is uitgesleten, het strand is roze gekleurd door gebroken schelpen. 6 km ten zuiden van Hahei bezochten we het Hot Water Beach, ook dit is alleen bij eb te bezoeken.

Direct onder het zand bevinden zich warmwaterbronnen.Wanneer je bij eb in het zand een gat graaft loopt het vol met deels kokend water.Verder vandaag een mooie route langs de Bay of Plenty. In de namiddag komen we in Te Puke bij de Kiwifruit Country, vanwege het late tijdstip is het gesloten, we rijden verder door het fruitteelt gebied en zoeken vlak voor Rotorua een camping.
238 km

14 oktober

's Morgens vroeg al op pad naar het Geisergebied Whakarewarewa en het Maori-dorp. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan het Kiwi House, waar nog een paar Kiwi's rondscharrelden. Toen op naar de geisers. De Pohutu Geyser is de grootste geiser en kan een hoogte van 30 meter bereiken. Verder zie je veel borrelende modderpoelen en kokende bronnen.

Bijzonder is het nabijgelegen kerkhof waar de graven bovengronds liggen om ze uit de stomende aarde te houden. In het aangrenzende museum waren de Maori's bezig met houtsnijwerken. Jonge generaties krijgen hier les in oude technieken. Het sfeervolle hoogtepunt is het optreden van de dansgroep in het gemeenschapshuis. Deze gebeurtenis wordt gezien als de interessantste in zijn soort in Nieuw-Zeeland.

De goed verzorgde plantsoenen rond het Bath House, de croquet velden en de prachtig bloeiende bloementuinen vormen het bekende beeld van Rotorua. Na ongeveer 60 km verder richting Taupo komen we bij de Huka Falls. De Waikato River duikt hier 230 m naar beneden in een kanaal van slechts 15 m dat hier in de rotsen is uitgesleten. Twee kilometer verder kwamen we bij de Craters of the Moon waar je nogmaals stomende kraters en borrelende modderpoelen kon zien. Dit viel ietsjes tegen .

We reden verder langs het prachtige en grootste meer van Nieuw-Zeeland: Lake Taupo. Via Turangi langs Lake Rotoaira naar Whakapapa in het Tongario National Park. Hier zochten we een plekje op de camping. Helaas werd het weer werd er niet beter op. Het was de bedoeling morgen de Tongario Crossing te doen, dus afwachten wat voor weer het wordt.
226 km.

15 oktober

Bij het opstaan was het regenachtig weer, dus geen weer voor de Tongario Crossing. Dat was erg jammer, maar het had geen zin om te wachten. Vandaag dus een dag met veel rijden door een mooi heuvelachtig groen landschap met veel schapen en lammeren richting Poriua: het laatste gedeelte langs een mooie kustlijn.
311 km

16 oktober

Vandaag stond een hele dag gepland voor Wellington. De camper hebben we geparkeerd naast het Te Papa Museum in het centrum. Een bezoek aan het museum was de moeite waard, na een stadswandeling met de Cable Car naar de top van de Botanic Garden, waar je prachtig uitzicht had over Wellington en de haven. Ook de tuin in het voorjaar was zeer de moeite waard. De typische houten villa's met erkers en ronde veranda's in de buitenwijken vallen wel op.

Van de parlementsgebouwen is de The Beehive (bijenkorf) wel de bekendste. De Old Government Buildings uit 1876 is het op één na het grootste houten gebouw Van Nieuw-Zeeland. Na een kort bezoek aan de Cathedral of St. Paul en de Old Church of St. Paul teruggelopen over het Civic Square naar de camper en weer teruggereden naar een camping in Poriua.
47 km

17 oktober

We verlaten vandaag het Noordereiland en maken om 14.00 uur met de Interislander de ca 3.5 uur durende overtocht naar het Zuidereiland. De weersomstandigheden waren goed en dan is de overtocht een ware belevenis! Vooral de laatste kilometers; dan vaart de boot door de baaien en langs eilanden van de Marlborough Sounds totdat Picton inzicht komt, gelegen in het noorden van Queen Charlotte Sound.

Nadat we in Picton ons hadden voorzien van een portie 'Fish and chips', verlaten we Picton op weg naar Kaikoura, waar we Wim en Melline zouden treffen, die vandaag zijn aangekomen in Nieuw-Zeeland.
190 km

18 oktober

Het is een regenachtige en winderige ochtend. Toch proberen om in de ochtend een boottocht te boeken om de walvissen te zien, maar helaas vanwege het slechte weer werden er s'morgens geen tochten georganiseerd, dus wachten tot de middag. Om 2 uur zouden we vertrekken, maar alles werd afgelast voor de verdere dag, dus besloten om weer verder te trekken weer richting Picton.

Bij Obau Point 23 km ten noorden van Kaikoura konden we de pelsrobben observeren. De weersomstandigheden werden beter en links van ons zagen we steeds duidelijker de met sneeuw bedekte bergen. Op de uitgestrekte delen van dit bergland grazen enorme schaapskudden. Verder rijden we langs de prachtige kustlijn, het zoutmeer Lake Grassmere en zo komen we aan in de plaats Blenheim, het grootste wijngebied van Nieuw-Zeeland, om te overnachten.
140 km

19 oktober

Regen dreigt overal in Nieuw-Zeeland, maar vandaag lopen we een grote kans door de zon verwend te worden. De streek rond Nelson is bekend om het goede weer. En dat klopte ook, want het was stralend weer toen we uit Blenheim vertokken richting Picton. Er is geen fraaiere route denkbaar dan over de Queen Charlotte Drive.

Deze weg langs de ruige kust is echt één van de mooiste wegen van Nieuw-Zeeland. Bij Havelock komt de Queen Charlotte Drive weer op de grote weg richting Nelson. Nelson is een vriendelijke plaats,waar we oa de Christ Church Cathedral bezochten. Na Richmond is de weg omringd door fruitkwekerijen. Ons einddoel van deze dag is Kaiteriteri.
204 km

20 oktober

Met een fraai uitzicht over de Tasman Bay en zonnig weer, waren we al vroeg opgestaan om vandaag met de watertaxi ons naar Marahau te laten brengen en dan vervolgens naar Onetahuti Beach te lopen. Dit is een tocht van ca 4.5 uur. We konden op het strand naast de camping in de watertaxi stappen.

Eerst voerden we langs de Split Apple Rock en vervolgens met veel pk langs de kust naar het beginpunt van de tocht in het Abel Tasman National Park. Het was een tocht met prachtige vergezichten, reusachtige zilvervarens, rustige wandelpaden omdat het voorjaar was, met onderweg watervallen, hangbruggen en mooie picknickplaatsen aan het strand.

's Middags rond half vier werden we door de watertaxi opgehaald om vervolgens bij het Tonga Island de zeehonden te zien zwemmen en zonnen. Vervolgens terug naar de camping in Kaiteriteri.

21 oktober

Met prachtig zonnig weer zijn we vanmorgen vertrokken richting de westkust. De eerste 50 kilometers door een prachtig heuvelachtig landschap, met links en rechts veel bloeiende bomen en struiken, en steeds op de achtergrond de besneeuwde bergen.We rijden steeds naast de De Buller River, die in de Tasmanzee uitmondt. De wegen gaan steeds meer kronkelen en komen dicht tegen de hoog oprijzende rotswand, die er hier en daar overheen hangt bij de Buller Gorge.

We rijden langs Westport, een kolenstad, en komen bij Charleston aan de kust. De woelige Tasmanzee slaat schuimend tegen de rotsen. Bijzonder onstuimig is de branding bij Punakaiki waar de Pancake Rocks, die net als enorme stapels pannenkoeken uit de zee oprijzen. Deze zijn gemakkelijk bereikbaar van de hoofdweg en dan 10 minuten lopen.

Vervolgens nog ca 40 kilometer gereden te hebben langs deze prachtige kuststrook. We overnachten in Greymount waar we aan de zee van een mooie zonsondergang konden genieten, na een dagtocht van 336 km

22 oktober

Eén van de aantrekkelijkste steden aan de westkust is Hokitika met zijn fraaie klokkentoren en mooie oude statige gebouwen. Deze stad staat bekend om de jade. Hier hebben we eerst de nodige boodschappen gedaan. Vlak voor Hokitika reden we over een brug waar het autoverkeer de enige rijstrook moet delen met de spoorbaan. Heel apart.

We gingen koffiedrinken aan Lake Ianthe een spiegelglad meer, rijden vervolgens nog langs twee spiegelgladde meren en arriveren bij de Franz Josefgletsjer. De volgende dag was bestemd voor de Franz Josef en rijden eerst verder naar Fox Glacier ca 25 km verder. Hier maken we een wandeltocht naar de Fox Glacier, waar we voor het eerst kennis maakten op de parkeerplaats met de Kea. Na terugkomst van de gletsjer gaan we naar de camping.
207 km

23 oktober

Vanmorgen om 6.30 uur vertrokken vanaf de camping naar Lake Matheson, ca 5 km van de camping, om op deze rustige heldere ochtend de weerspiegeling van de Mount-Cook en de Mount Tasman te zien. Na 15 minuten wandelen vanaf de parkeerplaats kwamen we bij Jetty Point waar je het beste uitzicht had over het door bossen omzoomd meer. Na 10 minuten wachten werd het meer spiegelglad, wat een prachtige weerspiegeling gaf.

Daarna terug gereden naar Franz Josef, waar Rudolf en Marleene per heli naar de Franz Josef Glacier gebracht werden en daar een hele leuke dag hadden, en wij een rustige dag met het kopen van wat souvenirs. In de namiddag verlaten we deze plaats. Nadat we eerst getankt hadden, want voorlopig zijn er geen tankstations langs de route, vertrekken we richting Haast.

Vlak voor deze plaats passeren we de Haast-River en rijden we over de langste brug met één rijstrook van Nieuw-Zeeland. Deze brug is maar liefst 732 meter. Toen we op de camping in Haast stonden begon het al snel te regenen, en dat ging de hele nacht door.
180 km

24 oktober

Ook de volgende morgen was het eerst regenachtig. Na een korte wandeling door een prachtig woud met bomen helemaal begroeid met mos kwamen we bij de Thunder Creek Falls. We passeerden de Haast -Pass, en maakten vervolgens een wandeling over de hangbrug naar de Blue Pools. De zon was weer gaan schijnen en zo kwamen we bij Lake Wanaka met zijn helderblauwe water.

Gelegen tussen de bergen en heuvels is dit één van de mooiste meren. Hierna maakten we een prachtige rit langs de meren en kwamen zo in de mooie vakantieplaats Wanaka. Bij Wanaka gingen we rechts van het meer richting Mount Aspiring en overnachtten in Glendhu aan Lake Wanaka met een fantastisch uitzicht over de bergen en het meer.
155 km

25 oktober

In het Mount Aspiring National Park kun je prachtige wandeltochten maken, dus vandaag al vroeg op stap om de Rob Roy track te lopen. Om bij het beginpunt te komen moesten we eerst 30 km rijden en de laatste 20 km over gravel. Maar door de vele regen van de afgelopen dagen konden we bij de éérste kreek niet verder met de camper. Deze was namelijk te diep om er door te trekken en alleen mogelijk met terrein wagen met 4 wielaandrijving. Maar geen probleem want het was prachtig weer en dus gingen we lopen.

Nadat we 5 km hadden gelopen kwam er een auto aan die stopte en we konden meeliften naar het beginpunt van de tocht. We hebben genoten van de prachtige vergezichten in de bergen. Het was een pittige klim maar de moeite werd zeker beloond. Gelukkig kregen we op de terugweg vrij snel een lift, die ons bij de camper afzette, om vervolgens op de zelfde camping te overnachten.
62 km

26 oktober

Via Wanaka en Cromwell, met zijn grote fruitteelt gebieden, rijden we richting Queenstown. Hier hebben we eerst in een goudzoekersplaats een Chinese nederzetting bezichtigd. Vervolgens reden we over de Kawarau Bridge, bekend van de uitvinder van bungeejump Alan Hackett. OP 20 km van Queenstown ligt Arrowtown. Dit is de schilderachtigste en best bewaard gebleven goudmijnstad in het gebied. De verdere middag doorgebracht in Queenstown en op de avond langs Lake Wakatipu naar Kingston om te overnachten.
182 km

27 oktober

Kingston staat bekend om de Kingston Flyer, een opgeknapte stoomtrein met diverse wagons en personeel in kostuum die dagelijks een rondrit maakt. Leuk om dit even mee te maken. We rijden verder en komen aan in Te Anau een leuke plaats waar we aan Lake Te Anau de lunch gebruiken, en we boeken voor een tocht door de Milford Sound voor de volgende morgen om 9 uur.

Ondertussen rijden we op de 120 km lange weg van Te Anau naar Milford Sound. Dit fjord is benoemd tot Werelderfgoed vanwege zijn schoonheid en gevarieerde landschap. We overnachten op een D.O.C. camping midden in de natuur.
204 km

28 oktober

Vanmorgen vroeg op weg naar de Milford Sound. Het is niet helemaal droog en het zicht is niet helemaal helder. Op 19 km van de Milford Sound bevindt zich de 1200 m lange onverlichte Homer Tunnel. Als je deze tunnel uitkomt, gaat de weg zeer steil naar beneden en heb je spectaculair uitzicht over de vallei. Het beroemdste oriëntatiepunt is Mitre Peak. Dit is een piramidevormige berg van 1692 m die rechtstreeks uit de diepe fjord oprijst, en daardoor de hoogste berg ter wereld is direct aan zee.

Om 9 uur vertrokken voor een boottocht van ander half uur.We waren nog maar tien minuten op reis, toen we de eerste walvissen zagen zwemmen. Een uniek gebeuren hier en het komt maar vier a vijf keer per jaar voor dat hier walvissen rondzwemmen. Dit was mooi meegenomen want in Kaikoura ging de tocht vanwege het slechte weer niet door. Verder voer de boot langs gigantische watervallen en langs rotsen met pelsrobben. Een fantastische ervaring!

De terugweg weer door de enge tunnel richting Te Anau om vervolgens de Southern Scenic Route te nemen naar Invercargill. We rijden door een heel rustig heuvelachtig groen gebied, waar bijna geen dorpen zijn en slechts zo nu en dan een boerderij tegen komen. Onderweg krijgt Wim pech met de camper en moeten we een garage zoeken die we eindelijk in Tuatapere vinden. Deze garage kon ons niet helpen en we werden doorverwezen naar Invercargill.We hebben besloten hier in Tuatapere te overnachten en morgen naar de garage te rijden. Ook hier stonden we alleen op de camping.
272 km.

29 oktober

Al vroeg opstaan want er moest een uitgebreid ontbijt komen want Wim vierde vandaag zijn verjaardag. De campers waren ondertussen versierd met slingers en ballonnen. In de plaats Riverton koffie gedronken met gebak en toen op naar Invercargill op zoek naar een garage. Er bleek water in de diesel pomp te zitten.

Dit was vrij snel verholpen en we konden weer verder op naar Bluff: het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Natuurlijk foto's genomen bij de internationale wegwijzer. En 's avonds heerlijk gegeten in Restaurant Land's End. In Bluff hebben we overnacht op een camping waar ze nog met de aanleg bezig waren.
124 km

30 oktober

Vandaag rijden we eerst terug naar Invercargill en maken een tocht langs de Catlins, dat is de zuidoostkant van het Zuidereiland. Het is een schilderachtige streek en heeft bijzondere natuurverschijnselen: gele stranden, hoge kliffen prachtige watervallen en gekromde bomen. Zo'n 60 km van de tocht gaat over ongeplaveide wegen door een streek waar weinig mensen wonen en waar praktisch nog geen toeristen komen.

Het is vandaag droog, maar door een harde wind is het zeer koud, zo'n 3 graden. Gelukkig schijnt de zon. Op het strand zie je enorme walrussen liggen die niet gestoord willen worden. We zien ook bijzondere bomen die helemaal gebogen staan.

Op een gegeven moment kronkelt de weg steil omhoog over enkele heuvel en eindigt bij een parkeerplaatsje, dan loop je in 10 minuten naar de oudste vuurtoren gebouwd in 1870 op het Nugget Point . Tot een hoogte van 120 meter rijzen de steile rotsen op uit zee. Onder aan de rots zie je hele kolonies aalscholvers broeden en deint het zeegras op en neer.

Vanwege de harde wind slaan de enorme golven te pletter op de rotsen. Een fascinerend gezicht. Na deze stormachtige dag overnachtingen we in Kaka Point.. Hier staan de helft meer gasten op de camping als gisteren, namelijk twee.
240 km

31 oktober

Onze volgende bestemming is Dunedin. We parkeren de camper op de parkeerplaat s van een supermarkt in het centrum . Het is prachtig weer dus eerst koffiedrinken op een terras in The Octagon, een prachtig plein in het hart van de stad omringd door mooie gebouwen. Verder bezochten we de St. Paul's Cathedral, de First Church, Dunedin Raiway Station. Dit laatst is misschien wel het mooiste gebouw van het land! Ook de omgeving heeft veel te bieden zoals een tocht op het schiereiland Otago.

Na een schitterende tocht langs prachtige baaien, heuvel en kliffen komen we in Taiaroa Head: de heuvel op de punt van het Otago Peninsula. Hier leeft de enige kolonie koningsalbatrossen op het vaste land ter wereld. Vanwege het broedseizoen konden we niet heel dicht bij de vogels komen. Maar gelukkig kwamen er een paar vogels steeds een rondje rond de vuurtoren vliegen, dus ons wachten werd beloond om deze indrukwekkende vogels met een spanwijdte van 3.5 meter rond zien vliegen.

Bij een observatiecentrum konden we nog mee om naar pinguïns te kijken, de Yellow Eyed Penguins. Die heten zo naar hun goudkleurige koppen. 's Avonds zijn we nog even doorgereden, terug via prachtige bay en na Dunedin door de heuvels helemaal in bloei van de gele brem. In de avondzon was dit een prachtig gezicht. In Waikouaiti hebben we overnacht.
217 km

1 november

Om 9.00 uur waren we al weer vertrokken richting Moeraki, naar de bekende Moeraki Boulders. Deze grijze keien zijn bijna perfect rond met een omtrek van tot 4 meter en liggen verspreid op het strand. Volgens de geleerden zijn ze zo'n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern. Na Oamaru hebben we de oostkust verlaten en rijden weer richting de besneeuwde bergen. Weer een heel ander landschap, langs rivieren stuwdammen en prachtige meren.

Toen we Twizel gepasseerd waren reden we langs het Lake Pukaki, met ongelofelijk mooie uitzichten over de bergen, en een fantastisch zicht op de Mount Cook. Dit is één van de mooist route's van het Zuidereiland. Ook de camping waar we overnachten, zo'n 15 km voor de Mount Cook, was een camping met het mooiste uitzicht. Geweldig! Heerlijk in de namiddagzon met een pilsje van dit uitzicht genieten. Bij de zonsondergang waren de bergtoppen prachtig rood gekleurd.
273 km

2 november

De Mount Cook die met zijn 3764 meter de hoogste berg van Nieuw-Zeeland is zeer de moeite waard om daar een dag door te brengen. Met een strak blauwe lucht lag de Mount Cook er prachtig bij. Dat zie je maar zelden want meestal zit de top in een wolk. Dus met rugzak op de Hooker Valley tocht gelopen, naar de gletsjer van de Mount Cook. Over verschillende hangbruggen en langs mooie bloeiende bloemen, konden we genieten van deze geweldige omgeving

Links en rechts rommelde soms een lawine, die dan met veel geraas naar beneden kwam. 3 uur later waren we terug bij de camper en zijn over een onverharde weg naar de parkeerplaats van de Tasman Glacier gereden. Na een steile klim had je een prachtig uitzicht over de Tasman Glacier. Deze gletsjer is met zijn 29 km lengte en 1.6 km breedte en 600 meter dik de grootste gletsjer van Nieuw-Zeeland.

Er is maar één weg naar de Mount Cook en dus moeten we dezelfde weg terug, maar dat is geen probleem want het uitzicht is adembenemend mooi. Onderweg moesten we even stoppen voor een kudde schapen die net geschoren waren. Links van ons was het prachtige Lake Pukaki.Bij de zuidelijkste punt van Lake Pukaki slaan we links af richting Tekapo. Onderweg een heel ander landschap het gaat over in het goudbruine pluimgrasland het lijkt vrij dor en is redelijk vlak. Links en rechts van je zie je de bergen De laatste 20 km voor Tekapo wordt alles weer groen en vruchtbaar. We overnachten aan het Lake Tekapo.
147 km.

3 november

Na alle indrukken van de afgelopen 4 weken, een rustig dagje aan het prachtig blauwe Lake Tekapo. De camper op een grasveld aan het meer in de stralende zon. We hebben een relaxt dagje. De bekende lupine begint bijna te bloeien. Het uitzicht is fantastisch! Rechts staat het meest gefotografeerde kerkje: de Church of the Good Shepherd.

Het uitzicht in de kerk vanaf het altaar door het panoramavenster op de bergen is fantastisch. Naast de kerk staat een bronzen beeld van een herdershond als eerbetoon aan de belangrijke rol die deze dieren spelen in de ontwikkeling van de veehouderij in de bergen. In de namiddag verlaten we Tekapo en rijden over de 829 meter hoge Burke Pass en komen in de groene Canterbury heuvels die naar Geraldine leidt. Hier overnachten we middenin het centrum op een keurig onderhouden camping.
109 km

4 november

Geraldine wordt ook wel de bloemenstad genoemd. Je ziet hier prachtige tuinen met bloeiende struiken en planten. Verder nog wat historische gebouwen zoals de Post Office. We verlaten de stad en rijden naar het noorden richting Christchurch door een vruchtbare streek met veel veehouderij. Hier zie enorme kudde's koeien en schapen. Links zien we bergtoppen van Mount Hutt, maar verder een saai landschap.

Maar dit verandert snel als we naar het zuidoosten van Christchurch gelegen schiereiland Banks rijden. Banks Peninsula was ooit een eiland en heeft een eigen apart landschap met veel afgelegen baaien en gouden stranden. De grootste plaats is Akaroa en heeft een Frans tintje. Halverwege kom je door Little River. Dit is een leuk stadje.

Hierna versmalt de weg en slingert langs de heuvels die geel zijn van de bloeiende brems naar de top. Op de top is het uitzicht naar alle kanten verbluffend. Vanaf dit punt is goed te zien dat Banks is ontstaan na een vulkaanuitbarsting. We gaan overnachten in de afgelegen Okains Bay aan het ruige strand op een camping zonder elektriciteit.
222 km

5 november

Eerst nog even op het verlaten strand lopen in een heerlijk zonnetje en in het pittoreske dorpje Okains Bay, waar Rudolf in een antieke telefooncel de vliegreis heeft herbevestigd. De camper moet er flink aan trekken om vanaf de baai weer op de top van de heuvels te komen. Met de mooie uitzichten over de heuvels en baaien komen we aan in Lyttelton, de drukste havenplaats van Nieuw-Zeeland.

Op de heuvel, die met de camper vrij steil omhoog gaat en zeer smal is, zie je het Lyttelton Timeball Station. Deze houdt als het ware de wacht over de stad. Iedere dag sinds de bouw in 1875 elke dag gaat er om 13.00 uur een grote zwarte bal omlaag om de schepen de tijd aan te geven. Door de autotunnel verlaten we Banks Peninsula en rijden Christchurch binnen. We rijden naar een camping die niet ver van de plaats is waar we zondag de camper in moeten leveren. Deze zeer luxe camping wordt druk bezocht.
112 km

6 november

Vandaag wordt het inpakken en schoonmaken, en vervolgens met het openbaar vervoer naar het centrum van de stad. Tijdens het inpakken bleek dat we onderweg iets te veel rommel hebben weggegooid, want de plastic zak met o.a de adapters van het scheerapparaat en camera waren verdwenen. Na het schoonmaken en inpakken naar het centrum om de stad te verkennen.

Eerst een bezoek gebracht aan de Christ Church Cathedral en de toren beklommen voor een uitzicht over de stad. Vervolgens maakten we een stadswandeling langs de belangrijkste bezienswaardigheden. Deze stad is niet echt een must. 's Avonds boden Rudolf en Marleene ons in een Belgisch restaurant een afscheidsdiner aan, en toen met de bus weer terug naar de camping.

7 november

De dag van vertrek. De camper naar het verhuurstation gebracht en met de taxi naar het vliegveld gegaan. Rudolf en Marleene vertrokken naar Mexico en wij naar Nederland. Eerst naar Auckland, wat een prachtige vlucht was van ruim een uur over Nieuw-Zeeland, en we hadden stralend helder weer.

Na een paar uur vertraging vlogen we van Auckland naar Kuala Lampur. Dit was een vlucht van 12 uur. Na ca een uur hadden een vlucht van 13 uur naar Amsterdam. Daar werden we opgewacht door Rinze en Aafke. Toen we thuis kwamen waren alle kinderen en kleinkinderen er. Een hele verrassing!

Totaal hebben we 5350 km door Nieuw Zeeland gereisd.