Als we tunnel nummer zoveel uitrijden valt onze mond open van verbazing. Aan de horizon zien we de ijzige kruin van Mount Cook glinsteren in de namiddagzon. Ervandaan meandert smeltwater naar het turkoois gekleurde Lake Pukaki, waarlangs wilde lupines in alle tonen roze en paars ons in de warme wind toewuiven. Vanachter mijn stuur knijp ik mijn oogleden samen tot spleetjes en omlijst in gedachten dit sprookjesachtige beeld in de contouren van de autoruit.
Hokey-pokey
We stoppen een paar keer voor foto´s (die hier niet kunnen mislukken) en komen aan bij ons overnachtingsadres, Glentanner Park. We pikken onze sleutel op bij de receptie en slaan bij het mini-winkeltje ons avondeten in; een blik erwten, een pak pasta, kipfilet en een grote emmer hokey-pokey-ijs.
Ons 6-persoonshuisje, een Fully Equipped Tourist Cabin, is veel te groot voor ons samen, maar er is niets anders voorhanden en voor NZD90,- (nog geen €50,-) per nacht is het een paleisje. Bovendien ligt het erg mooi aan het meer en heeft het een mooie veranda.
Kansloze rolverdeling
De volgende ochtend rijden we naar het Mountaineers Cafe in Mount Cook Village om te gaan glacier kayaken op het gletsjermeer Mueller Lake.
In het café ontmoeten we enkele deelnemers en als we compleet zijn stappen we in een busje dat ons vervoert naar een brede rivierbedding. Hier stappen we uit en lopen langs het water door een prachtig bloeiende heide verder.
Na een half uurtje lopen komen we bij het meer aan waar de kajaks al klaarliggen. Na de safety instructions hijsen we ons in een zwemvest en slepen de tweepersoonskajak het water in. Maureen zit voor, ik achter. Ik bestuur de kajak, met twee voetpedalen aan weerskanten van de billen van mijn eega, die navigeert. Eenzelfde kansloze rolverdeling als die we ook in de auto nog altijd stug blijven toepassen en we hebben dan ook in no-time ruzie.
Het valt ons op dat het water grijzig kleurt en ondoorzichtig is. Onze gids vertelt dat het water 0,4°C meet en dat het troebele karakter ervan wordt veroorzaakt door mineralen en calcium, waar het meer enorm rijk aan is. Hij beweert elke dag een liter van dit water te drinken en inderdaad, hij ziet er fit uit. De gids vertelt rustig verder als de punten van onze boten geruisloos door het water snijden. In het meer dobberen kristalheldere ijsklompen. Aan de oever liggen enorme brokken ijs en steen die Mueller Glacier heeft achtergelaten bij zijn teruggang bergopwaarts. In de afgelopen honderd jaar is de gletsjer maarliefst 3 kilometer geslonken.
Na een uurtje spelevaren meren we onze boten aan en lopen in richting van de gletsjer. We komen langs spelonken met spannende doorkijkjes. Maar we mogen de ijsmassa´s niet te dicht naderen; er liggen gevaarlijke kloven op de loer van wel honderd meter diep. Als je daarin valt vinden ze je pas weer terug als alle ijskappen op aarde zijn gesmolten.
We stappen weer in onze boten en langzaam peddelen we naar de plek waar we te water zijn gelaten.
We hebben genoten van deze "ijzige" kennismaking met gletsjers en grotten en we slepen onze boten de waterkant weer op. De ijscursie zit erop en als we in het dorpje zijn teruggekeerd bedanken we de gids. We stappen in onze auto en rijden weer naar onze cabin.
Krekelconcert
We lopen naar de oever van Lake Pukaki en liggen er loom in de zon totdat de schemering intreedt. We worden wakker van het getrappel van een paar wilde hazen, die plots vlakbij ons uit de struiken tevoorschijn komen. Geschrokken van onze aanwezigheid veren ze op en springen gracieus weer weg. We rekken ons uit en lezen nog wat tot alleen het puntje van Aoraki, Nieuw-Zeeland´s hoogste berg, nog in de zon staat en onder begeleiding van een krekelconcert lopen we terug naar de cabin. We hebben weinig trek, maar omdat de hele dag in het teken stond van ijs vandaag, vinden we dat de grote emmer hokey-pokey in het vriesvak een prima maaltijdvervanger is. Als zelfverklaarde glaciologen bestuderen we met vakkundige begerigheid de emmer ijs en lepelen samen de bak helemaal leeg.
750.080
