A Waitomo worldorder

A Waitomo worldorder

door Jasper

North Island/Waikato/Waitomo Caves

"Waitomo Down Under. A once in a lifetime experience" schreeuwt de folder van het VVV van het dorpje Waitomo Caves ons in neonkleurig opschrift tegemoet. Trouw ijken we de claim met onze Lonely Planet gids. En inderdaad, het staat gedrukt: Waitomo Caves and its over 300 limestone caves is a must-see! Dit is onze bestemming voor een nachtelijk avontuur abseilen. Abseil by night zeg maar.

ZELF NAAR Nieuw-Zeeland?

Bekijk alle 75 reizen naar Nieuw-Zeeland

Anything

Even buiten het dorp vinden we bovenaan een heuvel ons overnachtingsadres, de bed & breakfast Valley View.
Een vriendelijke maar vooral voorname David begroet ons en leidt ons rond in het enorme appartement, dat aan de achterzijde van het huis is vastgebouwd. Er is een grote huiskamer, een aparte keuken, 3 grote slaapkamers en een badkamer met bad en douche. Vanuit de woonkamer leidt een schuifpui naar de ruime tuin met, inderdaad, valley view.

David, we schatten hem zo´n veertig jaar oud, draagt een bril met zwaar montuur en is conventioneel gekleed. Hij woont hier nog bij zijn ouders.

Hij staat op het punt om voor zaken naar Hong Kong te vertrekken, maar verzekert ons: "If there is anything, anything at all, please knock on our door and we´ll help you out!"

Perkament

Het is 11 uur in de avond als we het erf afrijden naar het kantoor van Waitomo Down Under in het centrum van het dorp. Er brandt geen licht in het kantoor en de deur is gesloten. Juist als we teleurgesteld weer in onze auto willen stappen komt een busje aangereden. Een klein mannetje stapt uit en met een haast tandenloze glimlach stelt hij zich voor als George. Vriendelijk vraagt hij ons in te stappen. Zijn zwarte kraaloogjes lachen voortdurend en zijn gebruinde gezicht is geplooid als perkament.

In wat lijkt op een clubhuis van de hockeyvereniging maken we kennis met onze abseilgenoten, een Engels stel van ongeveer onze leeftijd. Ze zijn aan het einde van hun wereldreis down under beland en zullen over twee weken weer huiswaarts keren.
George vraagt de aandacht en wijst naar een stapel overalls. Hij demonstreert hoe we ons moeten optuigen met de diverse beugels en touwen. Gelukkig kunnen we bij hem afkijken want zijn rappe Engels blijkt totaal verschillend van de variant die wij ooit op school hebben geleerd.

Benauwd moeten we constateren dat onze tuigjes anders in elkaar zijn geknoopt dan die van George. Hij maakt het gelukkig snel in orde. Lachend slist hij dat hij dit al meer dan 20 jaar doet en dat onder zijn leiding nog nooit iemand is gevallen. Niet hard tenminste. We zetten onze helm op (met gaslamp!) en George lijkt zo uit een foto van een kolenmijn in de jaren 20 te zijn gestapt.
Rinkelend van de aluminium ankers en klemmen lopen we naar het busje en rijden weg.

Over de schreef

We parkeren de bus bij een weiland en stappen uit. We komen aan bij een hek waar we overheen klimmen. Dan lopen we de struiken in. We zien geen hand voor ogen maar nemen graag van onze gids aan dat we bij de rand van de kloof zijn aangekomen. Daar zien we een brede houten treeplank die in de rotsbodem is verankerd. Aan deze plank zijn drie dikke touwen bevestigd die over de rand, de diepte in verdwijnen.

Onze gids laat zien hoe hij zich zekert, zet zijn beide voeten op de schreef en scharniert behendig 45° achterover, recht boven de meer dan vijftig meter diepe kloof. Omdat er in totaal maar 3 touwen hangen moeten we beurtelings gaan en dus moet één stel achterblijven. Hoffelijk als we zijn laten we onze Engelse metgezellen voorgaan.

Nadat ze zich met het touw aan hun harnas hebben verankerd schuifelen ze achterwaarts over de rand totdat ze aan weerszijden van onze gids in dezelfde positie hangen. George gaat hen voor de diepte in en een voor een verdwijnen ook zij de afgrond in.

Een benauwd half uurtje en zo´n 30 muggenbeten later keert de gids terug. Zonder onze lotgenoten!
Met bibberende benen stappen we voetje voor voetje over de spiegelgladde rand. Onze gids gaat ons voor, maar is wat ongeduldig door ons trage geschuifel en is alweer uit het zicht verdwenen als ik hem wil vragen hoe het ook al weer moest.

Als een spinnetje

De eerste meters houden we nog af en toe nog contact met moeder aarde door onze voeten tegen de steile wand te zetten. Maar als ook de rotswand terugloopt en in het niets verdwijnt is het touw nog onze enige houvast. Even probeer ik me voor te stellen hoe zich hier Japanners met gympen en zelfs op hakken naar beneden hebben gewaagd.

Als een spinnetje laten we ons langzaam rondjes draaiend zakken in de duisternis.
Dan slist George vanuit de diepte: "Lights off!" We doen de lamp op onze helm uit.
We voelen ons klein en kwetsbaar als ook de laatste geluiden in de grot verstommen en een totale stilte volgt.
Onze ogen wennen langzaam aan het donker. Wat we dan zien is bijna onwerkelijk: Honderden, nee duizenden groenblauwe lichtpuntjes verschijnen overal om ons heen. We zien ze overal, boven, naast en onder ons en het is net alsof we gewichtloos in het heelal zweven.

Liefdeselixer

We begrijpen van onze gids dat dit glowworms zijn. Geen wormen, maar larven van een insect, niet te verwarren met de vuurvliegjes die in zuidelijk Europa veel voorkomen. De larven zijn alleen in Australië en Nieuw-Zeeland te vinden, in grotten en op andere beschutte plaatsen. Het licht komt voort uit het verschijnsel bioluminiscence en wordt veroorzaakt door een combinatie van chemische reacties en zuurstof. Met het licht trekken ze hun prooien aan waaronder kleine slakken, vliegen en motten. Bij volwassen vrouwtjes doet de fluorescerende verlichting ook nog dienst als liefdeselixer, onweerstaanbaar voor de geslachtsdriftige mannetjes.

How To Stop

Dan maant de George ons om de lamp weer aan te doen en verder af te dalen. We zakken voorzichtig een paar meters en hangen nu gedrieën op gelijke hoogte. Gidslief laat ons een techniek zien waarbij je je sneller kunt laten zakken maar nog voor we zijn gefriemel onder de knie hebben… Hup, weg is´ie weer, de duistere diepte in.

Met enige tegenzin en het klamme zweet in de handen laat ik het touw vieren. Sneller dan ik wil zak ik verder naar beneden. Gelukkig heb ik goed opgelet bij het onderdeel how to stop en tijdig trek ik de kabel strak als mijn voeten soepeltjes de grond raken.

Als we zijn losgekoppeld lopen we voorzichtig verder de smalle kloof door. Onze voetstappen en fluisterende stemmen weerklinken bijna spookachtig onwerkelijk.
Dan komen we aan bij een aluminium ladder die met beugels in de kaarsrechte wand is geschroefd. Als we omhoog kijken lijkt de trap oneindig en hij ziet er niet erg solide uit maar lijkt toch echt onze enige way out. Na zeker een tiental ladders voetje voor voetje te hebben beklommen komen we na een goed half uur klauteren zwaar ademend boven.
"Hi guys! Fantastic, isn´t it?" Het Engelse stel is terecht; ze hebben hier al die tijd op ons staan wachten.
Het heldere maanlicht gidst ons door de bush naar het busje. Op de terugweg schieten superlatieven te kort als we druk gebarend onze ervaringen uitwisselen.

A New Worldorder

Teruggekeerd in het clubhuis trekken we onze pakken uit en als we afscheid willen nemen van de twee Britten, drukt de gids ons nog vlug een krantje in de hand.
Met enige verbazing lezen we de kop: A New Worldorder? Daaronder een foto van de president van de VS. Verder vallen enkele citaten op van psalmen uit het Oude Testament.

George begint zijn betoog: Over ons gebrek aan respect voor de natuur en het tempo waarin we het milieu verpesten, met Amerika voorop. En dat de VS daarmee zélf de As Van Het Kwaad zijn. En George W. Bush the devil himself. En dat Moeder Natuur en Onze Lieve Heer uiteindelijk afrekenen met ons allemaal en dat dat niet lang meer duurt.
Beleefd knikken we begripvol en concluderen dat de beste man veel te lang in de duisternis heeft geleefd.

We bedanken George en schudden hem de hand. Als we naar onze auto lopen kijken we omhoog. Het is een heldere, windstille nacht. We gaan languit in het gras liggen en kijken naar de sterren. Het zijn er duizenden. Duizenden lichtpuntjes overal om ons heen. Overal, boven, naast en onder ons en het is net alsof we gewichtloos in het heelal zweven.

Reizen Nieuw-Zeeland

Specialisten Nieuw-Zeeland

Stay tuned

Wil jij elke maand naar Nieuw-Zeeland?

  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief boordevol foto's, prijsvragen en insider tips.
  • Ook ontvang je speciale deals van onze partners.
  • En profiteer je van de leukste kortingen op reisproducten.

Aanmelden nieuwsbrief

Nieuw-Zeeland kenner
Sponsors