Dag 1 7-10-2004
Vandaag is het dan eindelijk zo ver... Mijn lang verwachte reis gaat vandaag beginnen!! Om 4.30 ging de wekker en was het tijd om op te staan. Nog even vlug douchen en kijken op internet of het vliegtuig gewoon op tijd vertrekt, een boterham voor onderweg meenemen ( krijg nu echt geen hap door m'n keel) en wachten op Geert, die me naar schiphol brengt samen met pap.
Om 5.30 afscheid genomen van mam en zijn we aangereden. De rit verliep erg rustig, totdat we bij den Bosch kwamen, hier stond een file van 17 kilometer door wegwerkzaamheden, help! Ik begon al lichtelijk te stressen dat ik niet op tijd op schiphol zou zijn….maar we waren om 9.00 op schiphol, ruim op tijd dus.
Ik ben nog even snel een flight bag voor over mijn rugzak gaan halen en toen werd het tijd om richting incheck balie te gaan. Daar stonden al een aantal mensen die ook op deze reis mee zouden gaan. Wel spannend hoor, al die vreemde gezichten waar ik dan toch maar drie en een halve week mee op vakantie ga.
Maar al snel zag ik Annemarie, met haar en een paar anderen had ik al gemaild. Het klikte meteen en we besloten om samen in te checken. Maar eerst kwam er nog een djoser medewerker met het belangrijkste; de tickets!
Daarna zijn we vlug gaan inchecken, we kregen plaatsen aan het gangpad, raamkant, mooi voor het uitzicht dus. Omdat we nog even de tijd hadden zijn we (pap, Geert, Annemarie en ik) wat gaan drinken. Daarna was het dan echt tijd om afscheid te nemen, wat me goed afging maar ja wat wil je, ik heb een mooie reis voor de boeg.
Door de douane gaan was geen probleem, wel werd ik even gefouilleerd. Daarna op naar de gate. We moesten nog even wachtten voordat we konden gaan boarden. Dat gaf mij de gelegenheid om mijn allereerste foto van deze vakantie te maken. Deze eer was voor het vliegtuig dat ons naar Maleisië zou brengen.
Toen we mochten gaan boarden werd het wel spannend hoor, nu ging mijn reis echt van start. Het vliegtuig vertrok redelijk op tijd, we moesten om 12.00 vertrekken en we gingen rond 12.17 de lucht in. Het opstijgen was erg mooi, we hadden schapenwolkjes, dus konden we mooi naar beneden kijken door de wolkjes heen. Lijkt trouwens net een achtbaan dat opstijgen. Al snel genoeg kregen we wat drinken in het vliegtuig en …eten…
Tijdens de vlucht was het buiten behoorlijk helder, je kon goed zien waar we allemaal over heen vlogen. Ik heb mooi de zon onder zien gaan, ik geloof ergens boven Rusland of Kazakstan ofzo. Het was in ieder geval mooi. 's Nachts was het zo helder dat we boven India de grenslijn konden zien, die was helemaal verlicht. Ook zag je verschillende dorpjes en stadjes mooi verlicht. Ondertussen hebben we in het vliegtuig film gekeken, the terminal, hoe toepasselijk…..
Dag 2 8-10-2004
Rond 06.30 s'morgens kwamen we aan in Kuala Lumpur, het was er nog donkeren het vliegveld zag er dan ook mooi verlicht uit. We hadden een zachte landing. Mijn eerste luchtdoop zat erop, en was me goed bevallen. Nou op KLIA aangekomen (Kuala Lumpur international airport) mochten we eerst met het treintje mee om bij de douane te komen. Wauw daar kreeg ik mijn allereerste stempel in mijn paspoort.
Omdat we onze boarding passen voor vanavond nog niet hadden gekregen wilden we kijken of we nu al konden inchecken…maar dat ging niet. We werden eerst nog naar de groeps incheck gestuurd, maar ook dat ging nog niet (daar stond ik dan met 20 paspoorten…) Nou ineens stond daar iemand die vroeg of wij toevallig naar Nieuw-Zeeland gingen…ja hoor dat zijn wij….. Hij bleek dus Albert, onze reisbegeleider te zijn…kwam dat goed uit, kon hij meteen aan het werk. Er was nl enige onduidelijkheid over waar ons busje zou staan dat ons naar het hotel zou brengen.
Na een aantal keer naar boven en naar beneden te zijn gelopen ( voor de duidelijkheid, het vliegveld kent vijf verdiepingen) werd ons busje geregeld. We werden verdeeld over twee busjes (onze reisbegeleider was inmiddels weer vertrokken, hij was nog vrij totdat we in Auckland waren) en gingen op weg. Het hotel wat we voor overdag hadden lag nog een behoorlijk eind van het vliegveld.
We hadden zo'n 45 tot 60 minuten gereden voordat we er waren. Maar de rit onderweg was mooi. We kwamen langs het beroemde race circuit van Kuala Lumpur, Sepang. En langs ontelbare palmbomen en etenshutjes langs de weg. De temperatuur was trouwens wel aardig hoog, het was behoorlijk klam in Maleisië, dat merkte jedirect toen je het vliegtuig uit stapte. Maar ja dat zijn wij ook niet gewend hè.
Ons hotel, het royal Adelphi lag in Seremban. Alleen al van de buitenkant leek het een super groot, luxe hotel, ik was erg benieuwd…. We hadden toch wel honger dus voordat we naar onze kamers gingen zijn Annemarie, Ger, Claartje en ik eerst gaan ontbijten. Het ontbijt buffet zag er al echt goed verzorgd uit en we hadden uitzicht overeen mooie tuin met groot zwembad. Ik was ondertussen wel benieuwd geworden naar de kamers. Nou op naar de lift, we hadden kamers op de 8ste verdieping. Die lift beloofde al veel goeds…..
Ik had een eigen kamer en toen ik de deur open deed stond ik te kijken van verbazing. Ik had echt een hele grote twee persoons kamer met een kingsize bed en een badkamer die opgetrokken was uit marmer. Wauw!! Nou daar ben ik dan maar meteen gebruik van gaan maken. Ik ben uitgebreid in bad geweest en ben op bed mijn reisdagboek gaan schrijven.
Ik vond dat ik ook wel even in de fatuil moest gaan liggen hoor. Zo gezegd zo gedaan. Om 12.00 kwam Annemarie er alweer aan. We zouden samen met Ger en Claartje de stad in gaan. Jammer genoeg konden we dus veel te kort van deze luxe kamer genieten…..
Maar goed, op maar Kuala Lumpur city. Bij het hotel hadden we een taxi genomen nadat we eerst nog wat ringits gepind hadden. Het centrum van Kuala Lumpur was nog een eindje ( 45 minuten) rijden. Maar onze chauffeur zette ons netjes vlakbij de Petronas towers af. Wauw wat zijn die dingen hooooog zeg.
We zijn snel naar binnen gegaan om te kijken of we er op konden, maar helaas…… Je moet s'morgens voor 8.30 je kaartje hebben gehaald om er op te mogen, en het was vrijdag middag. Vrijdag middag wil zoveel zeggen als gebedsmiddag, dus dan waren de torens gesloten. Jammer maar helaas, de torens waren in ieder geval indrukwekkend genoeg om zo te zien.
We zijn even gaan kijken in de shopping mall KLCC ( Kuala Lumpur City Centre). Kopen konden wij hier niet betalen zeg maar, alle dure merken waren er wel zo'n beetje vertegenwoordigd. We zijn in de stad rond gaan lopen op zoek naar een tempel. Bij het tourist centre een plattegrondje gehaald en de eerste thimbels gekocht voor tante Annie. We besloten een taxi te nemen naar China town. Taxi's kosten heirecht niks zeg. Sjee wat was dat druk zeg. Ook het links rijden hier is even wennen voor mij.
In China town zijn we door de straatjes gelopen en zijn een in een net cafeetje spring rolls gaan eten, dit zijn dus overheerlijke loempiaatjes... Erg toevallig mar in die grote stad kwamen we in dat kleine café'tje een aantal groepsgenootjes tegen. Daarna zijn we richting tempels gelopen. De eerste tempel was een Chinese tempel, hier hebben we wierrook aangestoken. En alles goed bekeken en bewondert.
De volgende tempel was een hindoe tempel, hier moesten we eerst onze schoenen uit doen voordat we naar binnen mochten. Ook deze tempel was weer erg mooi. Omdat we toch een keer weer richting airport moesten hebben we de taxi genomen naar het treinstation. Van hieruit hebben we de KLIA express genomen naar het vliegveld.
Eerst maar weer ingecheckt en daarna meteen door de douane gegaan. Omdat we nog tijd genoeg hadden, hebben we eerst winkeltjes gekeken, daarna was het tijd om nog even iets te eten. Ditmaal bij deli france, jaja die kennen ze in Azië ook.
Het was inmiddels weer tijd geworden om te gaan boarden. Dus op naar de gate voor de volgende trip, Kuala Lumpur - Auckland. Op de eerste vlucht had ik een slapende man naast me die geloof ik wel 11 van de 12 uur durende vlucht geslapen heeft. Nou de persoon die nu naast me kwam zitten was wel even anders. Ditmaal was het een over actieve Nieuw Zeelander, Jonathan Dean. Maar in ieder geval was het erg gezellig.
Annemarie had de nintendo in het vliegtuig gevonden en ik wilde film kijken maar... het geluid vanuit mijn stoel deed het niet. Mijn buurman was dezelfde film (chronicels of riddick) aan het kijken, dus konden we allebei luisteren, aardige mensen die Nieuw Zeelanders... dat was een goed begin van mijn reis…
Dag 3 9-10-2004
In het vliegtuig zagen we boven Australië de zon op komen, dit was heel erg mooi om dat zo boven de wolken te zien. Dus ook dat moest op de foto. Rond 12.00 kwamen we aan in Auckland het regende er een beetje, en dus konden we vanuit het vliegtuig raampje nog niet echt veel zien. Maar goed dat hoefde ook nog niet, hier hadden we tenslotten drie weken de tijd voor. En eerst moesten we door de douane. Hier stond een lange rij en het duurde dan ook even voordat we daar allemaal doorheen waren. In ieder geval kreeg ik hier mijn tweede stempel in mijn paspoort!!!!!
Voorbij de douane konden we onze koffers van de band halen, ondertussen liepen er mensen met snuffelhonden langs om te kijken of je niets vreemds in je tas had. Daarna op naar de volgende hindernis, weer controle, ditmaal moesten al je spullen door de scan voordat je dan echt op Nieuw Zeelandse bodem de aankomst hal in kon lopen.
Hier duurde het even voordat we onze groep compleet hadden, Albert, onze reisbegeleider en Frank werden er nl door de douane uitgepikt en moesten letterlijk al hun spullen onderste boven halen. Maar toen hun dan ook door de douane waren, waren we compleet voor de eerste officiële kennismaking met onze reisbegeleider en het vertrek richting onze bus.
Ik dacht we gaan meteen naar het hotel maar…dat had ik mis. We gingen eerst nog even een stukje sight seeing tour doen om onze eerste blik op Auckland te werpen vanuit een heel mooi plekje waar je de hele stad kon over zien. Namelijk de oude vulkaan krater mount Eden vanaf hier was Amsterdam ongeveer 18123 kilometer!!!!! Van hieruit was het dus een welcome to the city of sails.
Toen we dit gezien hadden gingen we met de bus op weg naar ons hotel, het kiwi international hotel in hartje city centre van Auckland. Dit hotel ligt aan de Queenstreet, dit is zo ongeveer de grootste winkelstraat van Auckland. We zaten vrij boven aan de straat en konden vast heuvel op en af lopen oefenen.
Annemarie en ik wilden ook graag roommate's worden, dus zo gezegd zo gedaan. Nadat we onze spullen op de kamer gezet hadden zijn we meteen even de stad in gegaan en hebben wat gedronken. Daarna zijn we maar meteen gaan mailen naar huis dat we goed aangekomen waren. Daar zat iedereen thuis vast even op te wachtten.
Ik had trouwens echt last van wankele beentjes, ik had nog telkens het gevoel dat ik in het vliegtuig zat. Nou daarna terug naar het hotel en douchen, want s'avonds hadden we met z'n allen afgesproken om te gaan eten.
We hebben eerst even een voorstel rondje gedaan zodat iedereen wist wie wie was en wie wat in het dagelijkse leven doet. Daarna was het tijd om down town te gaan en wat te gaan eten. Tijdens het eten moest ik moeite doen om mijn ogen open te houden zeg, jee wat was ik moe, maar ja wat wil je na twee dagen reizen zonder slaap... (ik kon in het vliegtuig niet echt slapen en meer dan een half uur lukte echt niet). Gelukkig hadden meer mensen daar last van... dus na het eten was het dan ook echt bedtijd!!!
Dag 4 10-10-2004
Nou ik heb dus van 22.30 tot 5.30 als een blok geslapen, maar toen was ik dan ook klaar wakker... een jetlag... maar toch toen ik opstond moest ik eerst twee minuten nadenken waar ik nou toch was. Ik wist het echt even niet meer. Ik wist alleen dat ik niet thuis was en niet in Kuala Lumpur maar waar dan wel... o ja natuurlijk, in Auckland! Om 8.15 zijn we opgestaan en zijn we gaan ontbijten. Ik heb maar gekozen voor een continental breakfast want na het vliegtuig ei kon ik even geen ei meer zien... Zo gezegd zo gedaan.
Na het ontbijten hebben we ons rugzakje gepakt en zijn we op weg gegaan richting Auckland war memorial museum. Op de kaart leek het een klein stukje…….nu was het ook niet zo ver weg maar toch even door een mooi parkje vooral bergje op. Onderweg kwamen we door een aantal parken, Albert park en Domain park. Hier was een hondenshow gaande, wel honderden honden met strikjes om liepen door het park, een raar gezicht. Even verder op hadden we een mooi uitzicht op de sky tower van Auckland.
Voordat we bij het museum waren moesten we nog door een groot park de heuvel op, het Domain park. Dit was echt een heel mooi wandel gebeid. Nog even de heuvel over en toen waren we bij het museum, net op tijd want het begon wat te regenen (maar dat was daarna ook snel weer over). Bij binnenkomst zijn we eerst wat gaan drinken en daarna het museum in gegaan.
We wisten dat er een Maori show zou zijn dus daar kaartjes voor gekocht en even later werden we door een aantal Maori mannen en vrouwen opgehaald. Ze gaven een erg mooie show en Annemarie moest zelfs op het podium komen om met de poi ballen te dansen. Poi ballen zijn balletjes gemaakt van (officieel) bladeren maar nu vaak gewoon van plastic aan een touw waar de vrouwen van allerlei vlugge polsbewegingen mee doen. Na de voorstelling mochten we nog met de Maori's op de foto.
We zijn hierna verder het museum gaan bekijken en toen we dat gezien hadden zijn we met de link bus naar het centrum terug gegaan. We zijn bij de sky tower uitgestapt en zijn eerst even gaan lunchen. We hadden een soepje besteld maar sjee die Nieuw Zeelanders weten wat eten is. De porties zijn hier overal erg groot. Nadat we vol zaten van de soep zijn we in de sky tower geweest. Met de lift waren we snel boven. Van daaruit hadden we een mooi 360 graden uitzicht over Auckland. We konden zelfs ons hotel zien liggen vanuit de sky tower.
In de toren zelf had je glazen platen in de vloer liggen waardoor je dus naar beneden kon kijken, iek wat hoog. Op de tocht naar beneden stapten we in de "verkeerde" lift. Annemarie vindt hoogtes nl niet zo super en deze lift was bijna helemaal doorzichtig. Dus Annemarie heeft mooi met haar gezicht naar de muur gestaan... Het was inmiddels weer tijd geworden om terug te gaan naar het hotel om ons even op te frissen.
Om 18.00 hadden we nl afgesproken om samen (met degene die wilden) wat te gaan eten. Jan, Andre, Frank, Frans, Piet, Annemarie en ik zijn richting haven gaan lopen om wat te gaan eten. Daar hadden we onze eerste kennismaking met de nieuw zeelandse manier van eten in een restaurant. Het is hier nl vrij gebruikelijk dat je in sommige restaurant naar de balie loopt, daar je eten besteld en meteen afrekent en dan terug gaat naar je tafel waar je dan je eten krijgt.
Wij waren niet van deze manier op de hoogte, dus dat schepte enige verwarring. Die avond moesten we daar dan ook hard om lachen maar de rest van de vakantie werd ons duidelijk dat dit heel gewoon is. In sommige restaurants welteverstaan. Ook hier mega grote porties, ik had fish & chips besteld en ik kreeg gewoon drie vissen op mijn bord... Maar toen onze bordjes afgeruimd waren (jaja, niet leeg…) was het wel weer tijd om naar het hotel te gaan. Morgen zouden we om 08.00 vertrekken en ik was nog niet helemaal uitgerust van de vliegreis inclusief jetlag...
Dag 5 11-10-2004
Vanmorgen ging om 07.00 de wekker. Hup metten de kleren aan en naar beneden voor het ontbijt. We zouden om 08.00 vertrekken en Albert had ons vooral op het hart gedrukt hoe vervelend het was als je te laat kwam ( maar dat hadden wij ons zelf ook kunnen bedenken). Maar goed, om iets voor 8 stonden we dan ook met z'n allen beneden in de hal te wachtten. Maar waar was Albert nou? Om 8.15 was hij er nog steeds niet en aangezien onze bus er wel al stond zijn we vast spullen in gaan laden.
Inge had Albert maar eens even laten bellen en wat bleek….Meneer had zich zelf verslapen! Hij schaamde zich diep en zei had hem dit nog nooit was overkomen…je raad het al dit heeft hij de hele vakantie moeten aanhoren, na ja eigen schuld zullen we maar zeggen….om iets voor half negen waren we dan toch op weg richting Pahia. Ik had zelf nu pas echt het gevoel dat de reis was begonnen, nu we echt op pad gingen. We zijn eerst naar een kauri bos gegaan waar we een korte wandeling hebben gemaakt door het bos. Erg mooi de natuur hier.
We zouden eigenlijk bij de grootste kauri van New Zealand gaan kijken maar dan zouden we maar een korte middag in Pahia hebben, daarom dus een kleine wijziging. Onderweg stonden heel erg veel bossen aronskelken, niet te geloven dat die hier zomaar in een weilandje groeien zeg. We zijn weer doorgereden naar Whangarei voor de lunch. Aan de haven hebben we lekker gelunched in een cafeetje.
Na een uurtje zijn we doorgereden naar Pahia in the bay of islands. Daar waren we redelijk vroeg. We sliepen allemaal in huisjes, erg leuk!! Ook konden we de dag erna zelf ons ontbijtje gaan maken in dit huisje. S'middags heeft Trevor onze buschauffeur ons afgezet bij de Waitangi treaty grounds. Hier is het verdrag getekend tussen de Maori's en de Engelsen waardoor de Maori's weer rechten hadden. Dit is echt een mooi stukje aan de oceaan...
We zijn hier nog in de marea geweest. En ik moest natuurlijk even naar het water toe, the pacific aanraken!! Je had hier ook weer (net als op de weg naar Pahia) veel mangrove bossen. Daarna zijn we wat gaan drinken en langs de rotsen/ strandjes terug gelopen naar Pahia. Omdat we morgenvroeg dus ons eigen ontbijtje konden gaan maken zijn we de supermarkt in gedoken om wat spulletjes te gaan kopen.
Hier hebben we ook onze eerste kiwi's gekocht hmmmmmm die waren …net zo lekker als in Nederland haha. Ook erg ongelofelijk zijn alle citroen en mandarijn bomen die hier volop in bloei staan en vruchten dragen, mooi zeg.
Vanuit het dorp hebben we de taxi terug naar de huisjes genomen. Allemaal nog even douchen en daarna was het weer tijd om gezamenlijk te gaan eten. Het was Albert niet gelukt om voor 22 personen te reserveren maar de plaatselijke Italiaan had gelukkig nog wel een paar plaatsjes (22) vrij voor ons. Tijdens de wijn kwamen de goede en gezellige gesprekken al aardig los.
Na het eten heeft Trevor ons weer netjes terug gebracht naar onze huisjes. Zo in het donker kon je echt mooi de sterren zien hier. Alweer een mooie dag voorbij…. Maar niet zonder dat we eerst nog een spelletje hebben gespeeld. En onze eerste kaartjes hebben geschreven (aangezien ik geen idee heb hoe lang ze er over doen...) beter te vroeg dan te laat...
Dag 6 12-10-2004
Toen ik door het raam keek scheen al volop de zon, een goede dag dus om dolfijnen te gaan spotten!! Maar eerst een zelfgemaakt ontbijtje met toast, kaas melk en chocolade drop... om 09.00 werden we opgepikt door een busje en naar de haven gebracht. Hier moesten we eerst even betalen…maar daarna konden we aan boord van de dolphin watcher. We waren de baai nog niet uit en nog geen vijf minuten onderweg toen we de eerste dolfijnen al hadden gespot.
Ze zwommen echt heel dicht bij de boot met ons mee. Wauw. Ook maakten ze geweldig mooie sonar geluiden, zoiets heb ik echt nog nooit gehoord, wat mooi! Het allermooiste is dat dit gewoon wilde dolfijnen zijn die er plezier in hebben om met de boten mee te zwemmen en er zeg maar een spelletje van maken. Dit clubje dolfijnen lieten we achter en we zijn verder de zee op gegaan. Na een tijdje zwom er weer een groepje dolfijnen. Ze bleven en tijdje bij de boot "hangen" en dat was het moment waarop gezegd werd dat als je de zee in wilde je NU een wetsuit aan moest gaan doen.
Vanaf hier ging het allemaal in sneltrein vaart en was het heel snel je wetsuit aantrekken, snorkel en duikbril pakken, instructies opvolgen en... springen maar. We moesten in een soort visnet dat langs de boot hing springen. Toen iedereen in het water zat moest je op een teken uit het net zwemmen en naar de dolfijnen toe gaan. Het water was ongeveer 14 graden en dus erg koud!!!! Maar toen ik er eenmaal inzat en naar de dolfijnen ging zwemmen was ik dat snel vergeten.
Wel had ik nog nooit gesnorkeld en daar kwam ik nu achter, voordat ik het net uit ging had ik al twee keer een flinke slok zout water binnen gekregen via dit gekke ding. Nou die snorkel hield ik voor gezien. Die dolfijnen zag ik ook wel zonder het gebruik van een snorkel. Daarna moesten we weer terug zwemmen naar het net waar we in werden voortgesleept.
Achteraf hoorden we dat de dolfijnen met ons mee aan het zwemmen waren, maar op dat moment zelf was iedereen zoveel moeite aan het doen om in het net te blijven hangen dat ik dat niet helemaal meegekregen heb. Dat was nog vrij moeilijk, in het net hangen, als je losliet dan werd je nl door de stroom meegesleurd, je kon het net niet uit, maar dan zou je wel degene achter je helemaal pletten. Het was dus goed jezelf vasthouden. Om zo stil te liggen in het water was best wel koud.
Maar goed na een minuut of tien mochten we weer het net uit. De dolfijnen waren weer flink onder en naast ons aan het zwemmen. Er zwom er eentje echt maar anderhalve meter ofzo van mij af, wauw wat een gevoel en een kick geeft dat zeg!!! Het was voor mij trouwens zowiezo een overwinning om in the pacific te springen.
Normaal durf ik niet eens in een meer te zwemmen waar ik de bodem niet meer kan zien en hier sprong ik gewoon in de oceaan. Maar alles ging ook zo snel, je had geen tijd om er echt bij na te denken. Nou toen we uit het water kwamen hadden we een heet straaltje douche waarna we ons weer konden gaan aankleden. Terwijl iedereen flink aan het nagenieten was ging de boot verder richting hole in the rock. Onderweg passeerden we nog een rots waar zeehonden op lagen te zonnen, geweldig!.
Eenmaal bij hole in the rock aangekomen gingen we hier met de boot onderdoor. Jee wat een enorme rots is dit zeg. Ook weer erg mooi, zoals alles hier in dit land! Na hole in the rock was het tijd om een baai op te gaan zoeken om te gaan lunchen (iedereen moest zijn lunchpakketje zelf meenemen).
We voeren een rustig baaitje binnen met een goudgeel zandstrand en helder blauw/ groen water. De boot ging voor anker en we werden in twee keer in een kleiner bootje naar het strand gevaren. Daar moesten we even flink springen om geen natte voeten te krijgen. Maar daarna stonden we dan ook echt op een bounty beach standje!!
Wauw dit was echt helemaal geweldig. Nou snel onze schoenen uit en broek op rollen want de zon scheen al de hele ochtend en hier was het lekker toeven in de zon. We hadden eten bij ons dus de meeuwen waren al meteen van de partij! Eerst hebben we lekker onze lunch opgegeten en daarna was het relax tijd.
We zouden rond 14.30 weer worden op gehaald. En de boot wilde je niet missen want het was een verlaten eilandje... Nou we hebben met z'n allen lekker in de zon gelegen en genoten van al het moois om ons heen. Een aantal van de groep zijn nog een korte wandeling gaan maken.
Nadat ik even in de zon had gelegen vond ik het even tijd worden om een kijkje achter het strand te nemen. Hier stond ik op mijn blote voeten tussen het hoge gras met allemaal boompjes en groen om me heen. Genieten dus……daarna nog even lekker op het strand in de zon liggen en toen was het weer tijd om dit paradijsje te gaan verlaten.
Het kleine bootje kwam ons ophalen (dus schoenen uit en eerst door het water) en bracht ons weer naar onze eigen boot. Terwijl we over stapten van boot naar boot zwom er een hele grote rog onder ons door. De zee was hier zo helder dat je de bodem (drie meter diep ongeveer daar op dat stukje) heel erg goed kon zien, vandaar dat we de rog dus ook zo goed zagen, wauw!
Toen iedereen weer aan boord was, was het tijd om nog te cruisen door the bay of islands. We kwamen nog langs verschillende mooie eilandjes met gouden zandstrandjes. Ook kwamen we langs rotsen van gestolde lava. We hebben ons na de cruise af laten zetten in Russel, dit dorpje was ooit de eerste hoofdstad van Nieuw Zeeland. Dat is niet te geloven, s'zomers zal het er misschien wel druk zijn maar nu was het echt uitgestorven.
We hebben een kort rondje door het dorpje gemaakt (het ligt wel heel erg mooi) en wat souvenirs gekocht. Daarna was het tijd voor een ijsje uit de plaatselijke supermarkt. We zijn op een muurtje tussen de eendjes aan het water ons ijsje op gaan eten terwijl we aan het wachtten waren op de ferry.
Met de fast ferry, (gewoon een snel bootje) werden we weer terug gebracht naar Pahia. Omdat het nog geen etenstijd was en we niet terug wilden gaan naar onze huisjes hebben we besloten om eerst nog wat souvenir winkeltjes te bezoeken, zo gezegd zo gedaan, dus met wat paua sieraden kwam ik weer naar buiten.
We kregen toch wel honger en zijn gaan eten in het enige restaurantje van Pahia dat boven het water ligt (o35). Een aantal van de personeels leden daar waren dezelfde mensen als die ons begeleid hadden bij het zwemmen met de dolfijnen, ze herkenden ons dus ook, erg leuk en gezellig allemaal. In dit restaurantje heb ik trouwens de lekkerste fish & chips gegeten van de hele vakantie!!!!!
Maar het mooiste kwam nog, we hadden uitzicht over de baai. Dus terwijl we aan het wachtten waren op onze bestelling kwamen er ineens een aantal dolfijnen door de baai heen gezwommen. Dit was wel weer erg mooi natuurlijk, gewoon wilde dolfijnen die even langs zwemmen terwijl je aan het eten bent, waar ter wereld maak je dat nou mee, we prezen onszelf op dat moment allemaal even heel gelukkig!
Na het eten en de nodige wijntjes was het tijd om weer terug te gaan. Maar aangezien we niet zo snel een taxi konden vinden zijn we terug gaan wandelen. Deze wandeling duurde ongeveer 20 minuten (wel bergje op) en was een mooie afsluiting van de dag. Terug bij de huisjes kwamen er net een aantal anderen van de groep aan, dus even ervaringen uitgewisseld van vandaag en daarna was het dan toch bedtijd want morgen stond er weer een reisdag op het programma.
Dag 7 13-10-2004
AuAu vanmorgen had ik toch wel wat last van mijn been en gezicht... .jaja ondanks dat ik me gister een aantal keren met factor 20 had ingesmeerd was ik toch lichtelijk verbrand……je moet er wat voor over hebben niet waar. Om 7.30 was het tijd om te vertrekken. We hadden alweer een lekker ontbijtje in het huisje verorberd, dus we konden er tegenaan.
Onze eerste stop was al snel, bij Kawakawa. In dit dorpje heeft meneer Hundertwasser namelijk een aantal zeer kunstzinnige toiletten gebouwd, en die moesten we natuurlijk even zien.Op een gegeven moment reden we langs de oceaan, en ja hoor, we zagen vanuit de bus dolfijnen zwemmen!!!
Onderweg hadden we nog een koffiestop en daarna zijn we doorgereden naar Auckland. Lewi's koffer was tijdens de vlucht kwijtgeraakt dus het was dan ook goed nieuws dat we in Auckland eerst even naar het kiwi hotel moesten om haar koffer op te halen. Dat bood Albert tevens de gelegenheid om zijn eigen spullen zie hij na zijn verslaap actie vergeten was, op te halen. Dus na een korte stop in Auckland gingen we weer op weg richting Rotorua.
Langs de grote weg hadden we onze lunchstop, maar daarna reden we snel door naar de volgende tussenstop/ fotostop genaamd Matamata. Oftewel Hobbiton uit Lord of the Rings. In het dorp staat nu alleen een bord dat verwijst naar Hobbiton en een huisje met natuurlijk LOTR souvenirs. Hier heb ik het guidebook van LOTR gekocht (handig voor de rest van de reis, zo bleek). Je kunt er ook nog rondleidingen krijgen naar de holen die voor de film zijn gebruikt, maar daar hadden we geen tijd voor.
Na deze stop die vooral voor Kitty en mij erg belangrijk was (de enige LOTR fans zullen we maar zeggen) reden we door naar Rotorua. We werden al gewaarschuwd dat dit ook wel roto rip off was en rock a rua (aldus Trevor en Albert).
Toen we aankwamen in Rotorua zijn we eerst gestopt bij een bron/ poel met stoom en modder, waar je een rondje omheen moest lopen met de klok mee, dat zou geluk brengen. Dus wij allemaal een rondje gelopen. Je kon trouwens meteen ruiken dat er heel veel zwavel bronnen in de stad zijn. Het stonk er een beetje naar rotte eieren, maar verder heb ik daar tijdens ons verblijf in Rotorua niet zo heel veel last van gehad.
Op naar ons hotel, er was ons al verteld dat er een zwembad bij zou kunnen zitten en inderdaad vanuit de kamer van Annemarie en mij deed je de schuifpui open en dan viel je zowat bijna in het zwembad, gaaf. We zijn dan ook meteen onze bikini's aan gaan doen om maar direct een lekkere duik te kunnen gaan nemen. Ook de kamers in dit hotel waren weer uitstekend. Bij het zwembad had je trouwens ook nog een paar hot tubs, hmmm lekker warm!!
Na het zwemmen tijd voor een douche en weer omkleden want we zouden weer gezamenlijk gaan eten. Trevor bracht ons netjes met de bus naar Pig & Whistle, onder het genot van live muziek en een aantal wijntjes heb ik hier heerlijk lamsvlees gegeten! Na het eten zou Trevor ons weer naar het hotel brengen, maar Trevor was echt een vent met humor dus gingen we niet direct naar het hotel.
We kregen een rotohorror tour a la Trevor. Eerst gingen we op een "paars stoplicht af" oftewel een paarse lantaren paal, daarna gingen we via "lovers lane" naar een geiser in de achtertuin van een hotel, dit alles in het donker (ja ook lichtjes in de bus uit) en onder begeleiding van spookverhalen van Trevor. Dit was dus lachen gieren brullen!! Terug in het hotel nog even wat gelezen en mijn reisdagboek geschreven (zoals iedere dag) en toen was het weer bedtijd.
Dag 8 14-10-2004
Hm vannacht had ik weer de eer om in het tweepersoons bed te slapen. Annemarie en ik ruilen netjes in ieder hotel om wie er in een tweepersoons bed mag slapen. Maar dit bed sliep dus heerlijk... We zijn eerst weer gaan ontbijten (jaja hoe kan het ook anders) en daarna was het tijd om naar het Maori dorp om de hoek te gaan.
Dit was het Wakarewarewa park. Dit is een Maori dorp, waar ook nu nog Maori's in wonen, en zij geven zelf rondleidingen en shows. Dit dorp is zo bijzonder omdat het dus op vulkanisch gebied is gebouwd. We kregen een rondleiding van een Maori man, die ons zeer uitgebreid tekst en uitleg gaf bij alle bronnen waar we langs kwamen.
De Maori's in dit dorp maken ook nog echt gebruik van de vulkanische activiteit. Ze gebruiken het warme/ hete water om in te baden. Wij mochten het water voelen wat "afgekoeld" vanuit de bron in de baden loopt, dit was nog echt heet! Tevens gebruiken ze de stoom uit de brommen om hun traditionele hangi maaltijden klaar te maken. Door het stomen krijgt het voedsel een typische smaak en wordt het op een gezonde manier bereidt.
De Maori's hier gaan ook zeer respectvol om met de natuur. Als bijvoorbeeld een huis dreigt in te storten doordat er grond inzakt dan bouwen ze het huis toch gewoon een paar honderd meter verder op. Dit was voor hen zeg maar een teken dat de natuur daar met rust gelaten moest worden. Nieuw Zeeland is ook een land waar de aardkorst erg dun is.
Met name in dit park was dit goed merkbaar. Onze gids sprong op bepaalde plekken op de grond en dan voelde je het helemaal trillen, net alsof de aardkorst dus echt heel dun is en zo onder je voeten kan afbrokkelen. Dat is wel een beetje een vreemde gewaarwording.
Vanuit het dorp heb je ook zicht op de Pohutu geiser, deze geiser spuit op een natuurlijke manier de hete stoom de lucht in. Doordat er zoveel stoom om de geiser heen hing en de wind "verkeerd" stond konden we de geiser zelf helaas niet zo goed zien. Na de rondleiding kregen we nog uitleg over de Maori houtsnijwerken. Erg interessant om te horen wat al deze figuren in het hout nu betekenen en hoe de Maori wapens gebruikt werden.
Na deze uitleg hadden we even zelf de tijd om in het dorp rond te lopen. Daarna werd er een Maori voorstelling gegeven door een aantal bewoners. Na de voorstelling zijn we terug naar het hotel gegaan en gaan lunchen vlakbij het hotel. Angelique, Piet, Inge, Annemarie en ik wilden vanmiddag naar het red rain forrest gaan. Trevor zat toevallig in het zelfde restaurantje te lunchen en moest s'middags toch die kant op, dus heeft hij ons even met de bus gebracht (goeie vent die Trevor…).
We besloten om een wandeling van ongeveer anderhalf uur te maken (+/- 5 km). We begonnen op een vlak stuk met erg veel erg hoge bomen, mooi om te zien hoor. Daarna begonnen we aan een klimmetje, dachten wij. Het bleek dus een aardig stukje alleen berg op te gaan. Maar de tocht was wel erg mooi, we kwamen echt in een stuk regenwoud terecht, het leek de burgers bush wel, maar dan veeeeeeel groter.
Na een tijdje klimmen kwamen we dan op de top waar we een heel mooi uitzicht hadden tussen de bomen door over lake Rotorua. Onderweg hebben we zelfs eucalyptus bomen gezien. Daarna mochten we via een andere weg weer naar beneden lopen. Op een open plek in het bos hebben we even lekker op een bankje gezeten en van de zon genoten. Daarna moesten we nog een stukje door vlak bos lopen en toen waren we weer aan het begin.
We zijn weer terug naar het hotel gegaan om ons even op te frissen dus. Dit deden we natuurlijk letterlijk door een duik in het zwembad te nemen (tja luxe moet je benutten) S'avonds zouden we weer samen gaan eten, maar omdat wij nog eerst even wilden internetten zijn we vast met de taxi de stad in gegaan (het hotel ligt een beetje buiten de stad vandaar).
Na het internetten waren we ruim op tijd en zijn we nog even wat gaan drinken in Pig & wistle. We hadden hier voor de deur afgesproken met de rest van de groep, We zijn naar de Indiër gegaan om te eten. Jee dat was behoorlijk pittig hier, maar wederom was het erg gezellig en hebben we weer veel gelachen.
Toen we terug kwamen bij het hotel vonden Angelique, Pauline en ik dat we nog wel even een duik konden nemen. Dus voor de tweede keer vandaag hebben we ditmaal onder de sterrenhemel nog een paar baantjes getrokken in het zwembad. Toch wel luxe, ik stapte het zwembad uit en ik kon zo m'n badkamer binnen lopen…wauw.
Dag 9 15-10-2004
Na het ontbijtje deze ochtend zijn we naar het Wai-o-tapu park gegaan. Dit is ook weer een park met verschillende mud pools en champagne pools en vulkanische activiteit. Ook hier stonk het soms erg naar zwavel, maar ja, hoort erbij. Door al het sulfiet en silicium waren er erg veel mooie kleuren te zien bij de pools. We hebben een wandel tocht gemaakt door het park en zijn dus bij heel veel verschillende soorten pools geweest. Ook allemaal weer erg indrukwekkend dat de natuur dit helemaal zelf veroorzaakt.
Precies om 10.15 zaten we bij de lady Knox geiser. Deze geiser wordt iedere dag om 10.15 tot leven "gewekt" door middel van zeeppoeder. Er wordt dus zeeppoeder in de schacht gegooid, daardoor breekt de oppervlakte spanning waardoor de geiser gaat spuiten. Eerst kwam er een hoop schuim uit de geiser maar daarna begon deze hoog te spuiten. Hierna zijn we weer vlug terug gegaan naar het wai-o-tapu park voor de koffiestop oftewel smoke o volgens Trevor.
Hier mochten de durfals onder ons beslissen of ze vandaag bij lake Taupo wilden parachute springen. Ik heb er zelf ook nog even over na zitten denken maar die vrije val lijkt me niks. Ik ga dan toch liever eerst parapenten, en dat schijnt in Queenstown te kunnen dus...
Nadat we weer op weg zijn gegaan waren we om 11.50 bij de Aratiatia sluis. Deze werd om 12.00 geopend. Dit gaf ons nog net de tijd om naar het look out point te wandelen en van daaruit het water aan te zien komen. Wat een kracht en geweld zit er achter al dat water zeg. Binnen een mum van tijd liep de hele rivier al bruisend vol.
We hebben nog een stop gemaakt bij het Wairakei, het powerstation. Nadat we dit aanschouwd hadden zijn we doorgereden naar lake Taupo waar de mensen die wilden konen gaan parachute springen. Uiteindelijk zijn Angelique, Pauline, Piet en Albert in het vliegtuigje gestapt en gaan parachute springen. Wij, de rest hebben goed gekeken en eerst het verkeerde vliegtuigje met springers gefotografeerd. Maar na een tijdje kwam dan het goede vliegtuigje en parachute springers in zicht...
Eenmaal weer op vaste bodem zijn we verder gereden naar Taupo zelf. Het was inmiddels al 14.30 en hier hadden we een uurtje de tijd om (laat) te gaan lunchen. We zijn in een restaurantje gaan lunchen waar we uitzicht hadden over lake Taupo. Dit is trouwens het grootste binnenmeer van Nieuw Zeeland en is voor de vergelijking,; ongeveer zo groot als Londen. Nadat we genoten hadden van de lunch en het uitzicht zijn Annemarie en ik nog even de stad in gegaan en daarna was het tijd om weer verder te rijden.
Na de lunch was het tijd voor een wandeling bij de Huka falls in the Waitomo river. Deze watervallen zijn echt ook weer heel mooi om te zien. Van hieruit hadden we een wandeling voor de boeg met hier en daar wat kleine klimmetjes. Tussendoor konden we genieten van de prachtige uitzichten overal. Na een stuk gewandeld te hebben kwamen we op een ideale zwemplek in de rivier uit.
Het water van de rivier was erg koud, maar er kwam een zijriviertje in deze rivier uit waarvan het water dan weer bijna kokend heeft was omdat het uit een bron kwam. Op de plek waar dit stroompje in de rivier kwam was het heerlijk baden!!. Ik had mijn bikini in de tas zitten en samen met Albert, Angelique, Inge en Frans ben ik het water in gegaan. Dus snel bikini aan en ….genieten.
Waar ik in het water stapte was het iets te heet en dus gleed ik snel over de algen het koude water in. Je moest echt precies op de juiste plek staan om lekker aangenaam water te hebben, dus vaak had je een warme waterval over je rug en ijskoud water bij je voeten. De rest van de groep stond mooi op het bruggetje van het zonnetje te genieten, maar wij zaten lekker in het water!.
Toen we uit het water kwamen, snel afgedroogd en aangekleed en daarna zijn we weer verder gelopen. We gingen nog even kijken bij een bungee jump site een eindje verder rivier opwaarts. Ook vanaf hier hadden we weer een schitterend uitzicht. Wat is dit toch een mooi land zeg!!!
Hierna was het toch echt tijd om door te rijden naar de discovery lodge bij de tongariro crossing waar we zouden overnachtten. Deze lodges lagen echt in the middle of nowhere en we zijn dan ook daar in het restaurantje gaan eten. Hier hadden we na het eten de bailey's en de whisky ontdekt, en die hebben we naast de wijn er verder zo ongeveer de hele vakantie ingehouden!!!!!
Na het eten zijn we in de recreatie ruimte nog een spelletje gaan spelen, skip bo, een erg grappig kaartspel van Annemarie. Toen Inge gewonnen had ging de recreatie ruimte ook bijna dicht dus... bedtijd!
Dag 10 16-10-2004
Toen ik wakker werd, hoorde ik het buiten zachtjes tikken, ja hoor het regende... nou eerst maar eens gaan ontbijten, dan zien we dan wel hoe het weer er verder uitziet. De lucht zat dus helemaal dicht en het regende zachtjes... dat was minder... Na ja we zijn met z'n allen in de bus gestapt en naar het Wakepapa park gereden.
Eigenlijk zouden we een wandeling gaan maken bij mount Rapaheau (mount doom uit lord of the rings) maar aangezien het steeds harder begon te regenen ging dit niet door. We zijn in het informatie centrum van Wakepapa gaan kijken. Hier stond een bord met de weersvoorspellingen, afgelopen nacht was er weer sneeuw gevallen en het ski gebied werd voor het weekend even opnieuw opengesteld.
De vooruitzichten waren….regen en slecht weer. Nou dat was voor ons dan ook de tijd om door te reizen. Maar eerst hebben we nog twee video's gezien over het ontstaan van Nieuw Zeeland en over het vulkanische gestel van Nieuw Zeeland, waar wij dus op dat moment zeg maar " boven op zaten".
Het was wel jammer dat we door het slechte weer ook niet een glimp van de vulkanen op konden vangen, ondanks dat we op dat moment aan hun voet stonden. We zijn weer doorgereden en terwijl bijna iedereen met Trevor mee ging koffie drinken zijn Angelique, Pauline, Inge, Frank, Albert en ik gaan zwemmen in een hotpool zwembad. Dit was dus een zwembad dat gevuld was met water uit de hotpools (en heel veel chloor…) . Het was dus lekker warm en het feit dat we in de regen aan het zwemmen waren deerde ons niets, nat waren we toch al.
Na een half uur of zo werden we weer opgehaald door de rest en reden we verder naar Taupo, voor de lunch. Hier hebben Claartje, Ger, Annemarie, Albert, en Piet geloof ik en ik lekker bij de pizza hut gegeten. Hier hadden ze overigens heeele lekkere chocolade mousse... Daarna was het nog ongeveer twee en half uur rijden naar Napier.
Onderweg brak de zon door en toen we in Napier aankwamen hadden we schitterend weer. Ons hotel, het Masonic, ligt echt direct aan het strand!!. We hadden een hele leuke kamer die art deco was ingericht. We hebben snel onze spullen naar de kamer gebracht en zijn de stad in gegaan. Omdat het al zaterdag aan het einde van de middag was waren de winkels net dicht helaas.
Maar we hebben een mooi rondje door de stad gelopen en zijn toen naar het strand gegaan. Het was een erg mooi kiezelstrand. Dit was natuurlijk weer een mooie foto waard. Annemarie ging even een foto van mij maken, ik voor de golven, en ja hoor ik had die golf natuurlijk niet zo ver op het strand verwacht en had enigszins natte voeten.
We kwamen daar nog een paar groepsgenootjes tegen en hebben even een kiezelsteentjes "gevecht" gehouden oftewel…jan en ik waren met steentjes aan het gooien haha. Terug in het hotel was er net een wedstrijd van the all blacks, het nationale rugby team van New Zealand.aan de gang. Die hebben we even in de bar bekeken en daarna zijn we naar onze kamer gegaan. Ook hier hebben we het begin gezien van een rugby wedstrijd van the all blacks, erg grappig, ze doen voordat ze beginnen de Haka, om de tegenstanders af te schrikken.
Om half acht gingen we samen eten met Ger en Claartje. Onder in het hotel zaten enkele restaurantjes waaronder dus een heel erg lekker visrestaurant!! Hmmm. Na het eten zijn we naar de Ierse pub gegaan (ook onder in het hotel…en daar zaten nog een aantal mensen van onze groep. Het was wederom een erg gezellige avond.
In het hotel hadden we met een aantal kamers een gezamenlijk balkon (dat op zee uitkeek) erg leuk, maar soms... 's Nachts rond 04.00 kwamen een stel Australiërs terug op hun kamer en die vonden het nodig om buiten op het balkon met bierflesjes te gaan spelen en te gaan zingen. Je raad het al, hier werd ik wakker van. Na een hele poos besloot ik dan toch maar om even naar buiten te gaan en hen vriendelijk te verzoeken wat stiller te zijn... de nachtrust was deze nacht dus iets minder dan andere keren...
Dag 11 17-10-2004
Ook vandaag beloofde het weer een actieve dag te worden. We zijn eerst beneden gaan ontbijten in het café onder in ons hotel. Na het ontbijt ben ik even naar het strand gelopen (alweer een luxe zeg…) en heb lekker even alleen op het strand gezeten. Het was inmiddels echt korte broeken weer, de zon scheen volop en het was een aangenaam temperatuurtje.
Vandaag was het dan ook een mooie dag voor een Gannet safari en een paardrij tocht door de bergen. We werden s'morgens opgehaald door een bus en gingen op weg naar de jan van gent kolonie. Dit is hier in Nieuw Zeeland zo ongeveer de enige plek ter wereld waar je zo dicht bij een jan van gent kolonie kunt komen.
Bij het "park"aangekomen ging de tocht verder over eigen terrein. Eerst hadden we een stuk verharde weg door mooi bosrijk en groen landschap. Toen we boven aan de heuvels kwamen ( waar ook een hele dure golfbaan lag waar je gewoon even met je helikopter kon landen) begon de onverharde weg. In de heuvels graasden ook veel schapen dus bij ieder poortje moest er iemand uit de bus om de poort open en weer dicht te maken.
Het was hier overal echt flink heuvelachtig. Het was dan ook maar goed dat we een flinke four wheel drive bus hadden. Op sommige stukken had je echt een behoorlijke afgrond naast je. Dat zag er soms wel heavy uit hoor.
Tussendoor zijn we nog een keer uitgestapt bij een mooie klif om wat foto's te maken. Het laatste stukje was erg steil terwijl er naast je een grote afgrond gaapte met daarin…de oceaan. Maar daarna waren we dan ook op het puntje van Cape Kidnappers, bij de gannets, oftewel de jan van gent kolonie.
Het stonk wel behoorlijk daar bij de kolonie. Maar het mooie was dat je echt heel erg dicht (tot op een meter afstand) bij de gannets kon komen. Daar heb ik dan ook een heleboel mooie foto's gemaakt.
Op een gegeven moment ben ik daar wat rond gaan lopen (op de klif) en had ik een mooi plekje gevonden waar ik lekker in de zon ben gaan zitten. Dit was echt een heel overweldigend moment. Ik zat daar terwijl er drie meter naast je een klif is van enkele tientallen meters naar beneden waar beneden de oceaan tegenaan beukt.
Ik kon driehonderdzestig graden om me heen kijken en geen mens zien. Ook kon ik geen mens horen. Ik hoorde en zag alleen de oceaan, de wind en de vogels. Dit was een machtig mooi moment. Om even helemaal stil van te worden en aan niets te denken en alles gewoon even op je af te laten komen. Ik kreeg er gewoon een brok van in mijn keel. Zooo overweldigend. Ik weet niet eens hoe lang ik daar gezeten heb. Maar na een tijdje ben ik Annemarie even gaan halen en hebben we hier wat foto's gemaakt.
Inmiddels werd het jammer genoeg weer tijd om te gaan. We reden via dezelfde steile weggetjes weer terug en werden netjes voor ons hotel weer afgezet. Ik ben snel wat gaan lunchen, en echt waar zo lekker als de callamari daar heb ik m nog nooit gegeten. Daarna ben ik nog even de stad in geweest en toen was het tijd voor mij om me te gaan omkleden want Albert, Lewi, Kitty, Pauline en ik gingen paardrijden!!
Om 14.30 werden we opgehaald en gingen we op weg voor een mooie tocht langs het strand en door de bergen. Het was nog een behoorlijk eindje rijden. Toen we aankwamen waren er al een stel paarden opgezadeld en moeten we onze caps ophalen. Mijn paard was zena, een beetje een eigenwijs dier dat in het begin lekker in de teugels aan het hangen was. Maar verder luisterde ze goed.
We gingen eerst door een riviertje heen op weg naar het strand. Omdat we een aantal beginnelingen in de groep hadden hebben we niet gegaloppeerd op het strand, wel was zena erg aan het dribbelen, die wilde wel... weer eenmaal op de weg gingen we richting bergen. Degene die wilden mochten in galop tegen de berg op de rest deed het rustig aan. Je raad het al, dat liet ik mij geen tweede keer zeggen. Ik ging dan ook in volle galop naar boven, na ieder bochtje dacht ik, we zijn er maar dan gingen we nog steiler verder omhoog. Ik was als eerste boven!!!
Van daaruit hadden we een prachtig uitzicht over Hawke's bay en in de verte kon je zelfs cape kidnappers zien (wel heeeel in de verte) over de bergkammen reden we verder de heuvels over. Via smalle paadjes met naast je toch flinke afgrondjes soms. Het laatste stuk ging natuurlijk weer naar beneden, en toen waren we alweer bijna terug bij het begin punt.
Vanavond zouden we weer met een stel gaan eten. Dus bij thuiskomst heb ik lekker eerst teven in bad gelegen. (de meeste hotels hebben een douche, dus van dat bad moest ik even gebruik maken. Het was inmiddels ook wel tijd geworden om de was eens een keer te gaan doen. Dus zo gezegd... een wasmachine aangezet. Zodat we weer schone kleertjes zouden hebben.
S'avonds zijn we dan naar Hogs breath gegaan waar we lekker gegeten hebben. Iedereen was behoorlijk moe van deze dag dus zijn we op tijd naar bed gegaan (+/- 23.00). Midden in de nacht werd ik echter wakker want het regende ontzettend hard en het onweerde flink. Het knetterde echt flink hard.
Dag 12 18-10-2004
Het bleek dus afgelopen nacht echt noodweer te zijn geweest (dat had ik inmiddels wel in de gaten ja) de stroom in het andere deel van de stad was uitgevallen en delen van de stad stonden flink onder water. Inmiddels leek het er op dat het everywhere we go, we take the weather with us was. Dus... tijd om te gaan.
Toen we na het ontbijt vertrokken scheen de zon maar er was inmiddels weer regen voorspeld (wij hebben daar echter geen last meer van gehad). Vandaag zouden we met zo min mogelijk stops doorrijden naar Wellington, zodat we daar nog de hele middag te spenderen hadden. Het laatste stuk van de rit ging dwars door de bergen heen en op sommige plekken reden we bijna door de wolken.
Rond 14.00 waren we in Wellington. Hier aangekomen zijn we vrijwel direct naar het Te Papa museum gegaan waar we eerst gegeten hebben. Maar voordat het zover was moesten we afscheid nemen van Trevor, onze buschauffeur. Jammer, hij was echt een hele leuke man die ons veel wist te vertellen, we hadden hem graag ook als chauffeur op het Zuidereiland gehad. Maar goed morgen zou daar een nieuwe buschauffeur op ons staan te wachtten.
Daarna hebben we zo ongeveer de hele middag in het museum rondgelopen. Dit is echt een van de mooiste zo niet het mooiste museum wat ik ooit gezien heb. Het is echt een interactief museum voor jong en oud met heel veel mooie dingen. Je had er helaas geen lord of the rings tentoonstelling meer. Maar wel hadden ze nog een winkeltje met alleen maar lord of the rings artikelen. Hier moest ik natuurlijk wel even wat kopen. Dus heb ik een boekje over hobbits gekocht.
Omdat we nog even wilden internetten en s'avonds met z'n allen zouden gaan eten moesten we dan toch ook echt weer gaan. We zijn dus eerst even gaan internetten en daarna was het alweer tijd om te gaan eten. Albert had voor ons gereserveerd in the lone star. Dat was een goede keus, het eten was er erg lekker maar bovenal zooo veeel, ik geloof dat bijna niemand zijn borg echt heeft leeg gegeten. Annemarie, Ger, Piet en ik hadden fajita's besteld (gelukkig dan lijkt het net alsof je bord toch leeg is…) die waren echt overheerlijk.
Ons hotel hier in wellington zit in dezelfde straat als waar het Embassey theater staat. Oftewel het beroemde theater waar LOTR deel drie in première is gegaan. S'avonds na het eten zijn we weer terug gegaan naar het hotel. Nog even lekker gelezen en daarna was het weer tijd om te gaan slapen.
Einde deel 1.
750.080
