Rob en Sonja in Nieuw-Zeeland

Vrijdag 4 november 2005

Om 11.50 uur zou ons vliegtuig vertrekken vanuit Amsterdam richting Singapore, maar deze vertrekt een half uur eerder als gepland. We vliegen met Singapore Airlines. Heerlijke beenruimte, een eigen TV scherm met een keuzemenu voor 60 films, video-clips, video-spelletjes en je kunt zelfs een taal leren. De service is top!

Zaterdag 5 november 2005

Na ruim 12 uur vliegen komen we aan te Singapore. Op het vliegveld proberen we eerst een 'squeeze' uit, dit is een soort voetmassage. We melden ons aan voor een stadstour door Singapore, waarna we vervolgens met een shuttlebus zelf Singapore ingaan om een stadswandeling te maken. Het vervoer is allemaal gratis, we kregen zelfs vouchers voor gratis pizza en drank op het vliegveld.

Als we buiten komen plakken onze kleren in een mum van tijd vast aan ons lichaam door de vochtige en drukkende warmte. We kopen in chinatown snel nog een batterij voor onze videocamera en een zonnekap voor ons fototoestel, ze gaven er gratis een UV-lens bij en probeerden natuurlijk nog meerdere snufjes te verkopen....special price, only for you today!.....zeiden ze, we zullen waarschijnlijk wel weer genept zijn. We vertrekken weer om 23.45 uur richting Nieuw-Zeeland.

Zondag 6 november 2005

Om 11.20 uur kwamen we aan te Christchurch. Per shuttlebus gaan we naar ons hotel waar we vervolgens snel genoeg via het park het centrum van Christchurch inlopen. Het is heerlijk weer. We bezichtigen het centrum en komen hier en daar oude trammen tegen, een leuk gezicht in het straatbeeld van Christchurch. We eten nog wat en lopen via de botanische tuin in het park
terug naar ons hotel.

Maandag 7 november 2005

De volgende morgen halen we onze camper op......wat mij het eerste op valt is de radiocassette.....hebben we voor niets onze CD's meegenomen! Een medewerkster van het bedrijf is zo aardig om ons een paar cassettebandjes mee te geven. We laten ons uitleggen waar een supermarkt is en slaan onze voorraad in.

Bij de supermarkt worden alle artikelen in een plastic zak gedaan, erg tijdrovend en niet erg milieubewust vind ik, we hadden wel 10 zakken vol staan in onze winkelwagen. De zakken worden vervolgens goed besteed als vuilniszakjes in onze camper. Na het inruimen van onze kleding en etenswaren eindelijk op weg.

We rijden richting Akaroa, slaan af bij Tai Tapu en rijden via Diamond Harbour richting Port Levy. Onderweg krijgen we schitterende panorama's te zien, smalle weggetjes en steile hellingen brengen ons uiteindelijk bij Port Levy, een schitterende baai.......balen, onze nieuwe bartterij van de videocamera is nog niet opgeladen......aan 1 van de ca 7 huisjes van Port Levy hebben we gevraagd of we onze videocamera voor 10 min. op mochten laden, het was gelukkig geen probleem.

Vanuit Port Levy rijden we naar Little River via een zandweg, steil, smal en erg hoog, maar wel een mooi uitzicht. We waren blij dat we heelhuids onder aan de berg waren. Bij Okains bay kwamen we net te laat voor het Maori and Colonial Museum. Maar aan de overkant van dit museum stond nog een gemeenschapshuis met aan de zijkant, onder een afkapping, een oude Maori-waka (kano). We komen uiteindelijk in Akaroa aan en zetten onze camper bij een Holiday Park neer die uitzicht biedt over Akaroa. We genieten nog van een mooie zonsondergang.

Dinsdag 8 november 2005

Nadat we het (Franse) stadje Akaroa bezichtigd hebben rijden we rond de middag verder richting Kaikoura. De laatste kilometers veel geslinger door bergen, met het laatste stukje een mooi uitzicht langs de zee. In Kaikoura zoeken we een plekje om te overnachten. We hebben reeds ruim vantevoren (bij Dolphin Encounter) via internet in Nederland voor alle zekerheid een boeking vastgelegd om met de dolfijnen te kunnen zwemmen morgenvroeg.

Woensdag 9 november 2005

Het is schitterend weer. We parkeren onze camper net voor Dolphin Encounter met uitzicht over zee en in de verte bergen met sneeuw, wat een mooi uitzicht! Het is allemaal erg spannend, eerst moeten we ons zwemoutfit passen, flippers, pak etc. Na een korte briefing vertrekken we naar de boot. We hebben geluk, op 15 minuten varen zitten de dolfijnen al....we worden precies in de zwemstroom van de dolfijnen te water gelaten....brrrrrr.....het water is ijskoud!! (13 graden) maar dit koude gevoel is zo weg als een dolfijn met jonkie om me heen blijven cirkelen, gaaf zeg!

We worden tot 3 keer toe nogmaals in de zwemstroom van de dolfijnen te water gelaten. Ik had er geen spijt van dat ik een onderwatercamera mee had genomen, alhoewel de dolfijnen zeer snel waren heb ik toch mooie foto's kunnen nemen. We varen na het zwemmen nog naar een klif, begeleid door dolfijnen, waar we zeehonden en albatrossen observeren. Na de lunch maken we ons op voor een wandeling die over landwegen leidt en schitterende uitzichten biedt hoog boven zee.

Op de parkeerplaats ligt nog een zeehond te zonnen. Na 2 ½ uur gelopen te hebben maken we ons op voor de rit naar Hanmer Springs. De weg ernaartoe via de 70 is een schitterende route met mooie schilderachtige landschappen, je kunt hier oneindig mooie foto's nemen. We komen om 18.00 uur aan te Hanmer Springs, zoeken snel een Holiday Park op in de buurt van de Hanmer Springs Pools & Spa en liggen een ½ uurtje later lekker in een van de 12 thermaalbaden te relaxen en na te praten over over onze ervaringen die dag.

Donderdag 10 november 2005

Vandaag vroeg op voor onze route via de Lewis Pass en terug via de Arthur's Pass. Onderweg komen we nog vast te zitten in de berm met onze camper toen ik keerde op de weg voor een foto te maken. Gelukkig waren er voldoende auto's die stopten en waren we er zo weer uit, wat een vriendelijke en behulpzame mensen die NZ's, zelfs een paar heren met stropdassen namen de moeite om ons een handje te helpen. Oh ja, hoog in de bergen van de Arthur's Pass hebben we nog een ontmoeting gehad met een KEA vogel. Lake Tekapo is onze eindbestemming voor vandaag.

Vrijdag 11 november 2005

's Morgens zijn we begonnen met de wandeling 'Mount John via lake shore' van 2,5 uur, een stukje langs het lake Tekapo en vervolgens naar de top van Mount John. Na deze wandeling lopen we naar de Church of the Good Sheppard', een kerkje aan de oever van lake Tekapo. Het voorraam van de kerk vormt een mooie omlijsting van een gezicht op het meer. Naast de kerk staat een bronzen beeld van een herdershond, opgericht als eerbetoon die deze dieren spelen in de ontwikkeling van de veehouderij.

De berm richting Mount Cook is omgeven met mooie lupines in verschillende kleuren, we parkeren onze camper aan het begin van de Hooker Valley Track, alhoewel het mooi weer is tijdens de wandeling hebben we ons vaak staande moeten houden tegen felle de wind, desondanks was het het wel waard, je loopt over 2 hangbruggen en soms ruw terrein in een schitterende omgeving. We overnachten ter plaatse op de parkeerplaats.

Zaterdag 12 november 2005

Net voor we willen vertrekken 's morgens worden we aangesproken door iemand van Department of Conservation; of we betaald hebben...??? konden we nog net voor vertrek ieder 6,- NZD lappen p.p. wisten wij veel? Ongeveer 10km voor Omarama liggen de Clay Cliffs, dit zijn steile, hoge toppen. Hoewel deze op prive-gebied liggen kun je voor NZD 5,- (in een blikje werpen) de landweg op.

We slaan af bij Duntroon en rijden via de Danseys Pass, met regen, richting het oude mijnwerkers stadje Naseby. Onze eindbestemming is Dunedin maar we rijden nog snel even naar het noorden om de Mouraki Boulders te bekijken....erg grappig...het zijn ronde keien die lijken op een voetbal!

Zondag 13 november 2005

Onze regenachtige morgen begint met een verkenning door Dunedin. Erg mooi treinstation en niet te vergeten Baldwin Street, de steilste straat ter wereld, die we met onze camper bereden hebben, niet zo'n goed idee als je achteraf leest dat er meerdere hierbij een ongeluk hebben gehad!

Om 15.30 uur worden we door de Elm Wildlife Tours opgehaald en vertrekken naar Otago Peninsula, het is gelukkig gestopt met regenen. We bezoeken het Royal Albatross Centre waarachter de kolonie koningsalbatrossen leeft. We vervolgen onze weg over een zandweg en eindigen na ca 50 min. bij een 'farmland' (priveterrein van een boer).

We moeten tussen de schapen door lopen naar het strand waar we gauw genoeg een paar zeeleeuwen zien liggen, we naderen ze op een meter afstand. Via een gecamoufleerd hutje observeren we de geeloogpinguins die uit de zee komen gewaggeld over het strand naar de oever, uiteindelijk zien we nog heel veel zeehonden. Om 21.30 uur zijn we weer terug bij ons campertje.Een lange dag..nog snel een soepje en slapen.

Maandag 14 november 2005

Vanuit Dunedin vervolgen we onze weg via de zuidelijke 'scenic route'. Als eerste gaan we naar het 'nugget point', een mooi uitzicht met vuurtoren. We belanden wederom door landerijen met schapen en koeien bij 'Jacks blowhole', een soort nis waar het zeewater in stroomd en omhoog 'zou' moeten spuiten. Na Jack bekijken we Purakaunui Falls....een aardige waterval.

De Cathedral caves zijn geloten ivm vloed, we besluiten daarom door te rijden naar Bluff, een plaatsje waar de veerboten naar Stewart Island vertrekken en waar de internationale wegwijzer op Stirling Point staat. Het laatste stukje naar Manapouri is erg mooi. Het Holiday Park waar we verblijven heeft een grote collectie aan oude auto's, zelfs een geimporteerde Audi uit 1956 met nog een nummerbord van Munchen.

Dinsdag 15 november 2005

Uitstapje naar Doubtful Sound:
Het tochtje met de boot begint bij de haven Pearl Harbour?....we varen over Lake Manapouri en eindigen aan de overkant bij de Manapouri krachtcentrale, waar we verwelkomd worden door honderden zandvliegen. Van hieruit vertrekken we met de bus via de Wilmot Pass naar de andere boot die vervolgens weer richting Doubtful Sound vaart.

Eerst zien we tuimelaars (dolfijnen), op de eilanden voor de ingang van Doubtful Sound zitten kolonies pelsrobben, waarna we nog een groep kuifpinguins zien. Op de weg terug gaan we nog een bezoekje brengen aan de machinekamer van de krachtcentrale 2 km diep onder de grond. Om 17.30 uur zijn we terug en besluiten de laatste Camp Ground aan Lake Gunn richting Milford Sound te pakken.

Woensdag 16 november 2005

Het heeft de hele nacht geregend, maar de volgende morgen vroeg was het gelukkig weer droog. We hebben om 09.00 uur afgesproken met de boot te vertrekken Milford Sound in. We sluiten netjes in de rij aan voor de boot, blijkt dat we niet in de rij hoeven te staan voor onze boot, maar dat we meteen de naastgelegen boot in kunnen stappen. We hebben, buiten nog een Aziatisch stel, de boot helemaal voor ons alleen.

In het begin van de boottocht hebben we wat bewolking en regen maar op de terugweg klaart het weer helmaal op, er hangen een soort sluierwolken tussen de bergen van de fjord, het maakt het allemaal wat geheimzinnig. We zien uiteindelijk ook nog de Mitre Peak, een piramydevormige berg van 1692 m. Op de terugweg via Milford Road hebben we een stop gemaakt voor de Key Summit Walkway, een gedeelte van de meerdaagse Routeburn Track. De Mirror Lakes, waar de omgeving prachtig in het water reflecteerd, is ivm werkzaamheden gesloten, wel balen! We eindigen deze dag in Queenstown.

Donderdag 17 november 2005

Queenstown staat bekend als de plaats waar veel adrenaline sporten worden beoefend. We gaan eerst kijken bij de Shotover-Jet, een met straalmotor aangedreven boot die met hoge snelheid over ondiep water vaart, maar NZD 99,- p.p. voor 25 min. vonden we erg duur. We besluiten naar het Kiwi Birdlife Park te gaan om daar sowieso zeker een kiwi te bezichtigen, zodat we deze zeker niet missen voor we uit NZ vertrekken.

Na wat souveniertjes te hebben gekocht in het centrum van Queenstown vervolgen we onze weg via de Cardrona River naar Wanaka waar we vanuit onze camping een prachtig uitzicht hebben, de met sneeuw bedekte pieken geven Lake Wanaka een schitterende achtergrond. We waren te laat voor Puzzling World en/of NZ Fighter Pilots Museum.

Vrijdag 18 november 2005

We ontbijten lekker in de zon, zoeken een internet-cafe op voor nieuwtjes naar/vanuit Nederland en rijden snel weer verder langs Lake Hawea (mooie foto's gemaakt) richting de Haast Pass. We steken langs de Gates of Haastbrug rivier de Haast over, stoppen voor de 30m hoge waterval Thunder Creek Falls, rijden over de langste brug van NZ, nemen een mooi uitzicht over zee bij Knights Point en eindigen bij Fox Glacier.

Na de enige Holiday Park van Fox geboekt te hebben rijden we naar Lake Matheson waar Mount Cook en Tasman zich in het meer moeten weerspiegelen, bij ons jammer genoeg niet, de bergen lagen in een wolkendek. Snel hebben we onze half-day walk voor op de gletsjer te lopen nog omgezet naar een hele dag, we hadden geluk, er waren nog net 2 plaatsen over.

Zaterdag 19 november 2005

Om 09.15 uur melden we ons bij de organisatie voor het beklimmen van de Fox Glacier. Eerst schoenen passen, want onder onze eigen schoenen passen de ijzers niet die we zeker nodig hebben op de gletsjer. We rijden met een oude bus genaamd Freda (= de eerste vrouw die Mount Cook heeft beklommen) naar de gletsjer. Een bordje laat zien tot hoever de gletsjer vroeger reikte.

De groep wordt in 2en gesplitst en we lopen naar het begin van de gletsjer toe. Na een steile klim langs de gletsjer doen we onze ijzers onder onze schoenen en lopen de gletsjer op. Het eerste ½ uur lopen waren er reeds trappetjes gemaakt, daarna zocht onze gids een eigen route en moest met z'n houweel de trappetjes voor ons uithakken in het ijs.

Na wat klimwerk en afdalingen keren we terug om 16.30 uur en rijden met onze camper verder naar Franz Josef Glacier. Na een stukje wandelen door het bos ligt in de verte Franz Josef Glacier, we besluiten niet verder te lopen, maar een Holiday Park te zoeken voor onze overnachting. We waren de laatste die een plaatsje kregen.

Via sms komen we er achter dat onze vrienden Richard en Liselotte, die met hun buren Frank en Cora iets later in NZ zijn aangekomen, ook te Franz Josef zijn. We spreken bij de supermarkt af, gaan samen een hapje eten en delen onze belevenissen en ervaringen van NZ. Het was erg gezellig, maar kort en omdat er in Franz Josef geen plaats meer is voor een overnachting moeten ze verder rijden naar Fox Glacier.

Zondag 20 november 2005

We hadden geboekt voor de Heli-Hike (=met de helicopter de Franz Josef Glacier op en bovenaan ca 2 uurtjes rondlopen en met de heli weer terug) vanmorgen, maar deze ging niet door vanwege slecht weer boven....balen, we hadden er echt wel zin in.

We zouden kunnen wachten tot 12.00 uur voor beter weer, maar besluiten verder te rijden naar Motueka bij het Abel Tasman National Park. Onderweg komen we nog een brug tegen waar trein en autoverkeer overeen moet, grappig, wie het eerst komt wie het eerst maalt... of zo?

Maandag 21 november 2005

Nog snel een kajak-tour boeken voor morgen en snel door naar Marahau, want onze Aquataxi (=watertaxi) vertrekt om 09.00 uur, gelukkig waren ze bij de kajak-organisatie zo vriendelijk om door te geven dat we er nog aan kwamen. De boot werd eerst met een tractor het water in gebracht vanwege eb en om 10.30 uur komen we aan te Bark Bay en maken we ons op voor de wandeling terug richting Marahau.

De wandelroute loopt langs de kust, er mooi.....halverwege bij Torrent Bay bellen we om onze overtocht te boeken voor overmorgen....bij Appletree bay rusten we even uit op het strand. We lopen 6 uur over 22,8 km en komen om 17.30 uur weer bij onze camper aan....pufffff!

Dinsdag 22 november 2005

Om 08.30 uur vertekken we met onze gids Jeremy van de Sea Kayak Company naar het Abel Tasmanpark. Onderweg wordt al veel uitleg gegeven over de natuur/historie/cultuur van NZ door Jeremy. Bij Marahau gaan we (wederom) met de Aqua Taxi naar Tonga, onze kayaks worden tevens met de watertaxi vervoerd. Buiten ons gaan er nog een Duits/Israelisch en een Engels stel mee.

Vanaf Onetahuti beach kayakken we, na een korte uitleg, naar Tonga Island waar we zeehonden zien. We kayakken richting Mosquito Bay waar we van een heerlijke lunch genieten. Bij Sandfly Bay gaan we een stukje Falls River in, Jeremy blijft maar praten over de historie, Maori cultuur, natuur etc. We komen onder de brug door die we daags tevoren met wandelen gehad hebben.

We gaan weer richting zee, opeens een hoop geschreeuw...geweldig...dolfijnen! Hoog springend boven het water...wat een super ervaring...ik was te laat voor foto en/of camera, jammer. Jeremy verteld dat hij ze al maanden niet meer gezien had. We proberen met z'n allen naar Anchorage te zeilen, we moeten met alle kayaks tegen mekaar en de vier uitersten vormen een zeilmast verbonden aan de peddels, maar helaas....niet voldoende wind.....dus toch maar zelf terug roeien.

Ongewild hadden we een wedstrijdje met het Engels stel wie als eerste bij het Anchorage Bay was, lacheeeee! We hebben nog veel informatie uitgewisseld met het Engels stel tot onze Aqua Taxi ons kwam halen. Effe een lekkere warme douche bij de organisatie en een stukje doorijden naar Nelson.

23 november 2005

We lopen wat bezienswaardigheden af in Nelson, waarvan het Abel Tasman standbeeld. Twee stratenmakers slaan ons gade en je ziet aan hun gezichten dat ze zich nog nooit afgevraagd hebben wie dit standbeeld überhaupt is. Om 11.30 uur maken we ons op voor de rit via de Queen Charlotte Drive richting Picton waar onze veerboot om 13.25 uur vertrekt richting Wellington.

Aan het begin van deze Drive net na Havelock zijn we gestopt bij Cullen Point voor een geweldig uitzicht over Havelock en verschillende wateren. 8 Km voor Picton is een schitterend uitzicht over de Queen Charlotte Sounds, jammer genoeg konden we niet meer rustig van dit uitzicht genieten, we dachten ruim de tijd te hebben, maar door deze 35km smalle en bochtige weg miste we bijna onze overtocht.

De overtocht duurde 3 uurtjes en was vrij rustig, aangekomen te Wellington zoeken we de Top 10 camping op. We komen tijdens de afwas in contact met een Nederlands stel die net het noordelijk eiland hebben gehad en wisselen zo weer onze ervaringen uit, het was snel laat.

24 november 2005

Een erg winderige dag, effe snel naar de kapper en we besluiten vanwege het weer naar het
Te Papa museum te gaan. Het museum vertelt verhalen van alle culturen in NZ, heeft verschillende Maori kunstwerken en tijdelijke tentoonstellingen, een erg mooi museum, je zou er de hele dag rond kunnen lopen, maar een halve dag rond lopen in een museum is voor ons voldoende, erg lekkere chocolade muffins met notenpasta hebben ze.....heeeerlijk!

We laten Wellington achter en genieten van onze middagmaal aan Pukerua Bay. Bij Paraparaumu bezoeken we het Car Museum met een grote collectie aan historische voertuigen, er staat zelfs een Dafje.

We passeren Otaki, hier woont een oom van een vriend van ons, het is pas 16.00 uur en we besluiten hun een bezoekje te brengen. We hadden geen adres, bij de eerste de beste telefooncel pak ik een telefoonboek en zoek hun naam op, er staan 2 namen, ik loop naar het informatiebureau (SITE) die ze in bijna elke plaats wel hebben, en vraag waar de straten liggen.

We rijden naar de dichtstbijzijnde, maar dit blijkt hun zoon te zijn, er wordt van hun uit gebeld dat we er aan komen en even later zien we Jan langs de kant van de weg al zwaaien. We stellen ons voor en rijden achter Jan aan en uiteindelijk belanden we bij een groot vrijstaand huis met veel grond eromheen, we stellen ons voor aan Mia, de vrouw van Jan en aan Mickey een Jack Russel van 8 maanden oud.

Het is erg gezellig, we worden uitgenodigd om te blijven eten en slapen, nou....dat slaan we natuurlijk niet af, zo'n lekker bedje na dagen een camperbed gevoeld te hebben.

25 november 2005

Heerlijk geslapen! We ontbijten nog samen met Jan en Mia, nemen afscheid en bedanken voor hun gastvrijheid met een pak speculaas (ligt in de supermarkt bij internationale gerechten en is vrij duur in NZ). Net boven Wanganui slaan we bij Kaiwhaiki de zijweg in, deze weg (eerst verhard en dan zandweg) leidt ons langs de Wanganui River tot Pipiriki via historische plaatsen, oude Maori-dorpen en mooie uitkijkpunten.

Ons uiteindelijke doel, Tongariro NP valt letterlijk in het water, het is er mistig en regenachtig, tevens voor de volgende dagen. Omdat we graag de Tongariro crossing willen lopen, besluiten we onze route om te gooien in de hoop dat het over een paar dagen beter weer is. We eindigen in Taihape voor onze overnachting om van hieruit morgen via de Gentle Annie Road naar Napier te rijden.

26 november 2005

De Gentle Annie Road is een mooie route met in het begin groene heuvelachtige landschappen die later overgaan in hogergelegen bebossing. Een tijd lang rijden we hoog boven de toppen van de heuvels heen, dit geeft een magnifiek uitzicht over de streek. Onderweg steekt er nog een kudde schapen over gevolgd door de eigenaar met 2 honden, de schapenboer zwaait vriendelijk als bedankje dat we gestopt zijn.

Fernhill heet het plaatsje waar we de Annie eindigen en wat tevens het begin is van een rondrit door Hawke's Bay, een route langs diverse wijnhuizen met hun wijngaarden waar rondleidingen, proeverijen en dinermogelijkheden zijn. Wij stoppen bij het wijnhuis Church Road en melden ons aan voor een rondleiding.

Deze leidt ons door oude wijnkelders waar vroeger wijn in werd bewaard en nu een museum is voor de geschiedenis van dit wijnhuis. Na een korte uitleg hoe witte/rode wijn nu geproduceerd en opgeslagen wordt, kunnen we een paar van deze smaakjes proeven en eventueel kopen. In Napier lopen we een paar bezienswaardigheden af, waarna we doorrijden richting het noorden om te belanden bij een camping in Wairoa.

27 november 2005

Na vertrek vanuit Wairoa is het niet zo'n best weer, het regent pijpestelen. We nemen de route door Te Urewera National Park richting Rotorua. Bij Lake Waikaremoana gaat de verharde weg over in bijna 100 km aan zandweg, we twijfelen nog even of dit wel met deze stromende regen te doen is.

Het voordeel van de regen was dat er grote watervallen te zien waren langs de route, af en toe komen we een paar verdwaalde koeien tegen en zelfs een groep paarden met een jonkie, we rijden er langzaam aan voorbij, want de zandweg was eigenlijk net breed genoeg voor onze camper, het ging gelukkig goed, geen paard van de helling gevallen.

Bij het (Maori) dorp Ruatahuna staan her en der wat afgedankte auto's tussen de struiken, volgens Maori-traditie moeten deze gewoon "verdwijnen". In Te Whaiti bezichtigen we een traditionele Te Tokanganui-a-Noho (=Maori gemeenschapshuis), we verlaten het bergzame gebied en vrijwel gelijk begint de zon tussen de wolken door te schijnen.

Alvorens door te rijden naar Rotorua draaien we eerst af richting Waiotapu Thermal Wonderland, een gebied met thermische activiteiten van ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken. Het stinkt hier gigantisch naar rotte eieren (=van de zwavel). We waren te laat voor de Lady Knox geiser, deze spuit dagelijks om 10.15 uur water en stoom 21m de lucht in.

Erg mooi was de Champagne Pool met z'n okerkleurige rand en de modderpoel net buiten het park. In Rotorua boeken we een avondvoorstelling waarbij we kennismaken met Maori gebruiken en tradities. Tot de activiteiten behoort een 'hangi', waarbij gerechten in de grond op hete stenen worden bereid. We krijgen hierbij gratis toegang tot 'Hells Gate' te Tikitere waar tevens thermische activiteiten zijn, aangezien we net vantevoren al zo'n gebied gezien hadden waren we weer snel weg, op zoek naar een holiday park.

De recepioniste van het holiday park regelt voor ons dat we door de organisatie van de boeking voor vanavond ter plaatse worden opgehaald, erg vriendelijk! Hier aangekomen (erg touristisch) krijgen we eerst de 'hangi' te zien, waarna we gaan zitten voor de culturele voorstelling. Eerst worden "we" (we worden gezien als de stam met de 19 naties, omdat de gehele groep uit 19 verschillende landen bestond) door een Maori krijger in tradionele kleding uitgedaagd, waarna er verschillende gebruiken en dansen getoond worden. Na het eten van onze 'hangi' lopen we door een stuk bos, waar we 'glow-worms' te zien krijgen.

Maandag 28 november 2005

Om 08.00 uur staan we bij de ingang van 'Te Whakarewarewa' Thermal Valley. We komen precies op tijd om de geiser te zien spuiten. Buiten de thermische activiteiten staat er ook een emeenschapshuis, een Maori begraafplaats, de kiwi-vogel en is er een houtsnijschool voor oude Maori snijwerken. Alvorens we naar het Agrodome rijden stoppen we eerst bij een kerk in Maori stijl (tip van Mia), in deze kerk ziet men Jesus in een raam beschilderd en omdat je dan uitkijkt over Lake Rotorua lijkt het net alsof men Jesus over het water ziet lopen.

Bij het Agrodome wordt om 11.00 uur een schapenshow gehouden waar alle soorten schapen geshowt worden, er een geschoren wordt en honden hun kunsten vertonen door over de schapen te lopen en hun te drijven. We rijden nog snel terug naar 'Te Whakarewarewa' waar om 12.15 uur een Maori voorstelling is, deze is niet zo mooi als de voorstelling die we gisteravond hadden. Bij het informatie bureau van Rotorua informeren we hoe het weer bij het Tongariro NP is om zodoende een 2e poging te wagen voor de Tongariro crossing.

De weersverwachtingen zijn goed en we besluiten terug te gaan naar Tongariro. Onderweg stoppen we nog voor Huka Falls, een smalle snelstromende rivier die vervolgens 11m schuimende omlaag stort, en voor Craters of the Moon, waar we stomende kraters en borrelende modderpoelen bezichtigen. Via het mooie Lake Taupo komen we aan te Tongariro NP waar het bewolkt uit ziet, maar de weersvoorspellingen zien er nog goed uit, alhoewel deze volgens de recepionist van het holiday park snel om kunnen slaan.

Dit holiday park heeft zelfs een eigen weerstation en biedt aan om ons om 06.30 uur naar het begin van de tongariro crossing te brengen en later op de dag om ca 15.00 uur ons aan het einde van deze route weer op te komen halen.

Dinsdag 29 november 2005

's Morgens bij zonsopgang kunnen we vanuit onze camper erg mooi Mount Tongariro en Mount Ngauruhoe zien liggen. We worden met het busje vanuit de camping naar het beginpunt van de wandeling gebracht, een wandeling van 17 km waar 7-8 uur voor staat, wij deden er 6,5 uur over.

Het eerste gedeelte is klimwerk, maar als je uiteindelijk boven op de top staat (1886m) is het uitzicht spectaculair, je kijkt zo in de mond van de vulkaan. De uiteindelijke afdaling vergde nog veel van onze knieen, maar het was zeker de moeite waard.
Na nog lekker in het zonnetje te hebben gelegen tot het busje ons om 15.00 uur komt halen rijden we met onze camper weer richting het noorden en eindigen in Tauranga bij een camping aan het water, waar we nog heerlijk ons avondeten nuttigen in de zon.

Woensdag 30 november 2005

Vanuit Tauranga rijden we naar de Cathedral Cove bij Hahei, een kathedraalvormige grot die, toegankelijk bij laag water, is uitgesleten. Op enkele kilometers afstand ligt Hot Water Beach, hier kan men met behulp van een schep, bij laag water, een gat graven aan het strand, direct onder het zand bevinden zich warmwaterbronnen.

Bij Galmore Bay een uurtje gesnorkeld en en we rijden door richting Coromondel, een saai dorpje met een hoge benzineprijs (1,72 NZD per liter > normaal 1,36 NZD per liter)....afzetters! De weg via de kust richting Thames was erg mooi, de weg tot Whangarei, ons eigenlijke doel voor vandaag, erg ver. We stoppen voorbij Auckland in Warkworth.

Donderdag 1 december 2005

Bij Whangarei slaan we af richting Tutukaka en Manapouri waar men mooie witte stranden heeft en ideaal kan snorkelen. We rijden na te hebben gesnorkeld en gerelaxed naar Waitangi, dit is een historisch gebied van bijzondere betekenis. Het is de plaats waar op 6 februai 1840 het verdrag van Waitangi door de leiders van de diverse Maori-stammen en door UK ondertekend werd.

Er is een Maori oorlogskano, ontmoetingshuis, verdragshuis en een vlaggemast te zien. Vlakbij ligt Pahia, een klein dorpje...niet veel te doen. Ons eigenlijk plan was om hier te overnachten, maar we besluiten om verder te rijden en eindigen aan Waipapakauri beach net boven Kaitaia, een 102 km van Cape Reinga, waar we morgen naar toe rijden. We missen net een mooie zonsondergang, jammer!

Vrijdag 2 december 2005

Richting Cape Reinga komen we weinig auto's tegen, ook ter plaatse zijn we een van de weinige, terwijl men hier toch een schitterend uitzicht heeft. Reinga, wat onderwereld betekent, verwijst naar het Maori-geloof dat de geesten van de doden zich hier voor hun reis naar Hawaiki opmaken. De wortels van een oude pohutukawaboom op de punt van de kaap zouden het vertrekpunt voor deze geesten zijn.

Op de heenweg zagen we een tentje die boards verhuurt voor op de grote zandduinen bij Te Paki. We huren een board en zetten onze camper in de buurt van de zandduinen, een heftige beklimming die niet op blote voeten te doen was vanwege de hitte van het zand...na de beklimming effe uitrusten en glijden maar....halverwege over de kop.....door het zweten blijft ook nog al het zand aan de huid kleven, ik leek wel een zandmannetje.

We glijden nog een paar keer omlaag en gaan snel weer verder richting Auckland, bij Mangamuka slaan we af richting Kohukohu, daar pakken we het pont naar Rawene, om zodoende een stuk af te snijden via Opononi waar het beeld staat van Opo de dolfijn, deze dolfijn werd een nationale beroemdheid toen hij spelend met kinderen en jonglerend met strandballen doorbracht.

Verder rijden we via de 12 richting Waipoua Forest Park, waar de grootste kauri van NZ staat, ook wel 'de god van het bos' genoemd. De boom heeft een hoogte van 51m, een omvang van 14m en wordt geschat op ongeveer 1500 jaar oud.

Zaterdag 3 december 2005

We rijden vanuit onze camping in Auckland eerst naar een uitzichtpunt waar we de brug en de skytower kunnen zien. Onze laatste nacht in NZ slapen we in een hotel. Tijd om afscheid te nemen van onze camper, we laten onze spullen achter in het hotel en leveren onze camper in, de weg ernaartoe was een ramp.

Overal eenrichtingsstraten, slechte wegwijzering en mega drukte.We deden er 1,5 uur over. We konden gereduceerd met een taxi terug naar ons hotel. De winkels in Auckland zijn behangen met kerstversieringen en overal hoor je kerstliedjes...erg raar in je korte broek en T-shirt. We genieten van onze laatste avond in NZ.

Zondag 4 december 2005

Als we na het ontbijt ons hotel uitlopen zijn ze net een opname aan het maken voor een film, erg leuk om te zien. Met de bus gaan we naar het vliegveld. Bij het inchecken schijnt onze handbagage te zwaar te zijn?!...we trekken alle kleren aan en duwen zoveel mogelijk in onze zakken tot we aan het gewicht van 7 kilo komen per tas.

Na deze controle duwen we alles weer terug in de tas, maar na de duty free winkels worden we wederom gecontroleerd hierop. we moeten weer terug om onze bagage te laten wegen...weer duwen we alles in onze zakken...de man snapt er niets van, uiteindelijk mogen we doorlopen. We vliegen met Air New Zealand naar Singapore, niet zo luxe als Singapore Airlines, maar vanuit Singapore vliegen we gelukkig wel weer met deze maatschappij ...back home!